Sylvia over de moeilijkste beslissing die je over een geliefd huisdier moet nemen

Iedereen die van haar of zijn huisdier houdt, weet dat het moment komt dat je een hoogst verdrietige beslissing moet nemen, die tegelijk de meest liefdevolle is als een dier lijdt. Sylvia over de aanloop naar het afscheid van haar geliefde kater Garfield: 'We kunnen maar één keer zeggen: 'Het is goed zo.'

Terwijl om me heen zo ongeveer iedereen gezinsuitbreiding krijgt met een pup dan wel kitten, moeten wij nadenken over wanneer we onze liefste Garfield, a.k.a. Mr. G., laten gaan. Onze baby op vier pootjes, die negen jaar en twee maanden bij ons is, die van een angstig getraumatiseerde kater met veel TLC veranderde in de liefste leukste stoerste huistijger ever.

Die Mr. G., die ons huis tot leven brengt, die zo heerlijk kon ravotten en rennen in de tuin om daarna neer te ploffen waar hij zin had. Midden tussen de hortensia's of in het vieze zand van de olijfboom.

Maar het zijn precies die dingen die hij niet meer doet. Niet meer kán... En het is daardoor dat ik me realiseer dat ons opaatje domweg op is.

Doof en dement

Als je niks meer hoort, in je eigen huis verdwaalt, en als 'niet op tijd bij de kattenbak komen' geen ongelukje meer blijkt, maar structureel. Je stopt halverwege de trap om daar te plassen, soms vinden we plas op de overloop, en misschien heb ik er wel een paar gemist.

Al een paar maanden hebben we om jouw lievelingsplek een complete superzachte burcht gebouwd omdat je steeds vaker van de bank kiepelde. Nu lig je het overgrote deel van de dag te slapen op je verwarmde dekentje. Wanneer ik je goed leg, zodat je veilig ligt, blijf je urenlang in die houding liggen.

Op de achterkant van je pootjes heb je doorligplekken die we zacht houden met Vaseline. Ik ben nu degene die jou wast en daarna borstelt met de zachtste babyborstel voor je oude kwetsbare lijfje, want zelf was je enkel je voorpootjes nog een beetje.

Leven is meer dan 'geen pijn hebben'

Sinds januari krijgt hij elke maand Solenzia,  tegen de artrose. Thuis krijgt hij er dan nog een lichte dosering Novacam bij, dus pijn heeft hij in die zin niet. Maar levenslust? Zin om te spelen met zijn hengel? Rennen over de bank en heerlijk luid liggen spinnen op schoot? Dat is er niet meer. En lééf je dan nog echt? Of adem je enkel?

En toch...

Het voelt zó kil, fout, hard en gevoelloos om zo rationeel naar je te kijken. Met deze gedachten bezig te zijn. Wie kan nu gewoon zeggen: 'Okay, dan wordt dit de datum'? Hoe beslissen we dat?

Zijn welzijn gaat voor ons verdriet

Ik heb altijd gezegd dat onze beestjes niet mogen lijden. Het is aan ons om dat te voorkomen. Dat hoort óók bij 'baasje zijn', bij het hebben van een huisdier. En met Magic en Muisje hebben we dat ook gedaan. Maar elke situatie is anders, en bij Garf is het moeilijker.

Magic was ziek, dat kon ik zien, en ik heb de uitslag van de dierenarts toentertijd niet eens afgewacht.   

Muis piepte er binnen één akelige rotdag tussenuit.

We beslissen dit maar één keer

Maar Gar, die wordt oud. En dat is anders. Het is moeilijker. Want wanneer is het genoeg? We kunnen elke dag 's morgens naar hem kijken en zeggen: 'Dit is nog een mooie fijne dag voor onze muppet'. We kunnen maar één keer zeggen :'Het is goed liefie, ga maar. Magic en Muisje wachten je op.'

Na die dag komt er niets meer. Kunnen we niet naar hem kijken en beoordelen of hij een goeie dag heeft, hem verwennen met snacks en kipfilet. Hem een kus op z'n koppie geven... dan is dat allemaal voorbij.

Heb ik hem nooit meer in mijn armen, dansen we nooit meer samen op foute 80's-muziek en eet hij nooit meer sashimi met ons mee.

'Nooit',  wat is het toch een akelig rotwoord. Definitief, en onomkeerbaar.

Mijn hart wil niet aan wat mijn ogen zien

Maar net als bij die twee andere poezenmormels weten we dat het moment van afscheid nemen eraan komt. Houden van is loslaten. Soms letterlijk, zelfs al breekt het je hart...

Naschrift van de redactie: Sylvia en haar man hebben maandag thuis definitief afscheid genomen van Garfield. Hij is in haar armen ingeslapen.