Sylvia over Benedetta: 'Zeg toch gewoon dat je porno wilt kijken!'

‘Wát een diepgang zit er in het verhaal!’.  ‘Zó veel lagen om over na te denken, ik moet het nog even laten bezinken’.  O, en wat dacht je van dit pareltje: ‘Het raakte me echt, ben er een beetje onderste boven van’.

Deze ‘kritieken’ zijn er slechts een paar na het in première gaan van ‘Benedetta’. Klinkt mooi hè, die naam. Heeft een timbre en associatie van sjiek, historie en beschaving in zich. De synopsis leest als volgt:

Benedetta is een Frans-Nederlandse film uit 2021, geregisseerd door Paul Verhoeven. met in de hoofdrol Virginie Efira als Benedetta Carlini, een non in de 17e eeuw die zich aansluit bij een Italiaans klooster en een relatie krijgt met een vrouw. De film is gebaseerd op het historische non-fictieboek Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy uit 1986 van Judith C. Brown.

De Doornvogels

De alinea hierboven heb ik gekopieerd van Wikipedia, puur om duidelijk te maken hoe het verteld wordt, en dat leest best oké. Mijn associatie was een beetje die van De Doornvogels, waar Maggie, een beschermd opgevoed meisje, wonend op een ranch in Australië, verliefd wordt op de nieuwe pastoor Ralph de Bricassart.

Dit verhaal over een verboden liefde neemt je 60 jaar lang mee in de levens van twee mensen die van elkaar houden maar niet samen kunnen zijn. Niet omdat ze van hetzelfde geslacht zijn, maar omdat hij ooit beloofd heeft zijn leven aan ‘God’ te wijden.

In 2005 kwam de hitfilm Brokeback Mountain:

Ook een verboden liefde, maar dan tussen twee cowboys, waar de machocultuur minstens zo erg is als in het voetbal en het leger. Om dan toenadering te durven zoeken tot elkaar, dat vereist meer moed, dan 10 complete voetbalteams samen hebben. Als er één film is die over liefde en heartbreak gaat, is het deze.

En nu is daar dus Benedetta

Waar Brokeback Mountain uitblinkt in 'show, don’t tell', waar alle emoties van het scherm zo je hart in vliegen, door een blik, door woorden die niét uitgesproken worden, kijk je bij Benedetta naar de zoveelste platte simpele dertien in een dozijn lesbische pornofilm van het genre ‘onschuldig meisje valt in handen van ervaren verleidster’.

Je rolt van de ene in de andere seksscène met zoveel mogelijk close up shots van de twee vrouwen waarbij de één de ander inwijdt ‘in de liefde’. Heel veel meer is het niet.

Edoch, door het te omschrijven als ‘biografisch en historisch’ maken we het ineens pretentieus en literair verantwoord zodat het, serieus waar, z’n première kon beleven op het filmfestival van Cannes, afgelopen 9 juli.

Jan Wolkers en Turks Fruit

Eigenlijk is het precies hetzelfde als wat ik al tientallen jaren zeg over ‘Turks Fruit’ en literatuur. Want als je eerlijk bent, is er natuurlijk helemaal geen, nul, noppes, nada, verschil tussen 'Turks Fruit' en ’50 Tinten Grijs’.  Maar nee, de heren en dames van de elite, je weet wel, zij die er verstand van pretenderen te hebben, hebben het zo genoemd en ‘dus’ is het zo.

Niks mis mee!

En hé, helemaal prima als je graag porno kijkt, heus! Doe vooral waar je je goed bij voelt. Ik zeg altijd: zolang het volwassen mensen zijn, bij hun volle verstand, en iedereen vrijwillig meedoet, doe dan vooral wat je niet laten kunt. Maar doe er niet zo stiekem over.

Het is net als met fillers en botox: talloze mensen gebruiken het, maar bijna niemand geeft het toe. 'Neeee, we hebben goeie genen, en drinken elke dag 11,5 liter water, dáárom hebben we op ons 55e nog geen enkele rimpel.'

Geniet van porno, die markt is er niet voor niks, maar noem het gewoon wat het is: porno.

Lees Turks Fruit, maar doe dan niet aanmatigend over 50 Tinten Grijs.

En ga dus ook gewoon lekker naar de botoxkliniek zonder daarna te roepen dat het komt door die halve avocado die je 2x per week op je gezicht smeert.

Want zeg nu zelf: