Sylvia blogt: "Zullen we vanavond alsjeblieft gewoon áárdig zijn tegen elkaar?"

Het is vandaag vrijdag 4 mei 2018. Dag van de Dodenherdenking. Om acht uur vanavond is het in heel Nederland twee minuten stil om alle mensen die slachtoffer geworden zijn van de strijd tegen onderdrukking te herdenken. Gestorven voor jouw en mijn vrijheid.

Ik ben opgegroeid met 4 en 5 mei. Dodenherdenking hoort voor mij net zo bij het leven als de zomer en de winter. 4 Mei komen mensen samen op de Dam. 4 Mei is er iemand die een verhaal voorleest.

Lawaaiprotest

Tegelijkertijd is er al jaren discussie rondom 4 en 5 mei. Ook nu. Dit keer in de vorm van Rogier Meijerink en zijn ‘lawaaiprotest’. Er is zelfs een speciale hashtag voor bedacht: #Geen4MeiVoorMij. De actievoerder, die een rechtszaak heeft aangespannen tegen het verbod op de demonstratie, vindt dat de huidige herdenking racistisch is.

Het is maar een heel kleine groep - op enig moment hadden ze op Facebook een sneue 261 likes en 385 volgers – ter illustratie, het konijn van een vriendin van mij heeft op Instagram 3.119 volgers. Alleen maakt die kleine groep wel heel veel herrie.

Lang verhaal kort: De rechtbank heeft alle acties verboden en Rogier een gebiedsverbod opgelegd. Of hij zich daar nu wel of niet aan houdt, inmiddels duiken er allerlei geluiden op van andere groepen die ‘al die mafketels wel even een lesje gaan leren’. Waarmee je dus hetzelfde doet: Je denkt niet meer aan waarom je daar op de Dam bent.

Voorrecht

Begrijp me niet verkeerd, ook ik vraag me af wat zo iemand bezielt. Want waarom kun je niet respecteren dat in Nederland, op de Dam, mensen samenkomen om dankbaarheid en respect te tonen aan de mensen die voor onze vrijheid zijn gestórven?

Diezelfde vrijheid waardoor jij nu zo’n grote mond op kunt zetten… Waardoor jij vrij bent om voor je mening uit te komen en je in een democratie woont.

Realiseer je je überhaupt wel wat een waanzinnig voorrecht dat is? Realiseer je je wel dat vrijheid niét vanzelfsprekend is? Dat het laatste wat we moeten doen, het voor lief nemen is?

Elke generatie herdenkt andere gebeurtenissen, en andere slachtoffers. Dat is een logisch gevolg van de tijd. En dat is ook helemaal niet erg. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel heel mooi dat we daar samen staan. Schouder aan schouder, jong en oud, in alle kleuren van de regenboog en alle mogelijke talen sprekend.

Respect

Je lens bepaalt wat je ziet. Positief én negatief. Veel mensen zien vooral de rechten die ze hebben in Nederland. Maar beste mensen, zoals met rechten ook plichten komen, zo komt met vrijheid ook verantwoordelijkheid.

Een paar van die plichten en verantwoordelijkheden zijn fatsoen en het respecteren van de rechten van een ander.

En, niet onbelangrijk: Hoe kun je om respect vragen als je tegelijkertijd duizenden anderen willens en wetens niet respecteert? Dat vind ik op zijn zachtst gezegd ‘ietwat krom’.

We wonen en leven hier samen. In een land waar vast van alles op aan te merken is, maar kijk eens om je heen en besef voor de verandering een keer hoe gelukkig je jezelf mag prijzen dat je in dit kikkerlandje woont.

We zijn samen op deze wereld en er bestaat nog steeds zó veel gruwelijkheid. Laten we vanavond álle mensen die voor ons gestreden hebben, in welke oorlog ook, herdenken. In een stilte die zo veel meer zegt dan alle herrie bij elkaar.

Zodat we morgen, zaterdag 5 mei, Bevrijdingsdag kunnen vieren. In de zon, dansend in het park, wandelend op het strand. Hand in hand met iemand waar je van houdt. Koester dat, en realiseer je hoe ontzettend bijzonder dat is.