Sylvia blogt: "Waarom Maastricht 10x beter is dan Amsterdam"

Afgelopen weekend waren Lief en ik weer eens een paar dagen in onze mooie hoofdstad. Dat doen we een keer of zes per jaar, waarbij we werk en quality time meestal goed weten te combineren.

Natuurlijk doe ik dan ook altijd een rondje P.C. Hooftstraat. Maar, waar ik in Maastricht behalve van het winkelen ook oprecht kan genieten van het grote aantal mooi uitziende mensen, vraag ik me in Amsterdam meer dan eens af waarom het daar zo vaak lijkt alsof mensen zó van de camping komen gerold.

Voor de goede orde: Dat heeft niks te maken met lengte, omvang of leeftijd. Ik heb het over verzorgde voeten, een nette outfit, tot en met een mooie hoed, of minimaal een goede coiffure.

Het scheelt maar 200 kilometer dus hoe kan het toch dat we hier in het zuiden vaak zo anders, lees: beter verzorgd, gekleed gaan? Meer het ‘savoir vivre’ uitstralen? De meneer van Boggi Milano vroeg het nog aan me. Heel eerlijk, ik weet het ook niet, maar ik ben het wel met hem eens.

En als ik naar de vrouwen kijk, wordt het er niet veel beter op

En zeg nu zelf, dat is toch jammer? Een beetje knappe stapper, of een modieuze sneaker met Paul Smith sokken met daarboven een goed zittende jeans of mooie linnen broek staan toch veel mooier dan sandalen met een afritsbroek? Met een beetje pech zitten in die sandalen ook nog eens witte sportsokken, zo hoog mogelijk opgetrokken en daarboven dan een vormloos T-shirt.

Het lijkt wel alsof de gemiddelde Nederlander eruit probeert te zien als een Amerikaan. En nu hebben de V.S. heel veel goeie dingen (even los van hun huidige president) maar qua mode moet je echt geen voorbeeld aan ze willen nemen. Heus, gewoon niet doen.

En als ik dan naar de vrouwen kijk, wordt het er niet beter op. Ook daar veel exemplaren met sandalen, soms óók met sokken erin(?!) Ik zeg echt niet dat je op hakken van 12 cm moet gaan wandelen, want Amsterdam en hakken ís gewoon geen goeie combi. Maastricht en hakken ook niet trouwens. Zelf laat ik me door die wetenschap zelden tegenhouden, maar daar heb ik dan ook wel 'ns fikse spijt van...

Maar sandálen? Kom op…hippe ballerina’s zijn er te kust en te keur, en ook voor ons vrouwen heb je té leuke fashionable sneakers, voor de liefhebbers zelfs met blingbling.

Gaat het je om de bloten voeten? (Iets met hitte, opvliegers en ander ongemak?) Kies dan een charmant open schoentje; altijd beter dan zo'n lompe sandaal. Natuurlijk wel zorgen dat je mooi verzorgde voeten hebt hè...Dus geen eelthakken, eelttenen en ander onsmakelijks.

Waarom zie ik allemaal rugzakken?

O, en wáár zijn de leuke tassen gebleven? Waarom zie ik allemaal rugzakken? En dan geen hip ding maar zo eentje waar je de bergen mee ingaat. Daar zijn ze helemaal prima, maar niét om te shoppen bij Louboutin, of Tods. Het enige wat ik kan bedenken, is dat iemand dacht ‘Lekker praktisch’.

Maar, tip van de dag: Je hoeft niet met je partner z’n portemonnee, sleutels en bril in jouw tas rond te zeulen. De ‘man bag’ is weer helemaal hip, hot & happening, dus doe ‘m er één cadeau. Deze bijvoorbeeld:

 Kun jij jouw spullen bij hém deponeren, en zelf een charmante cross bag dragen waar niet meer in past dan je telefoon en een lipstick:

Iets heel anders, maar wat me meer en meer stoort: de penetrante lucht van joints op elke straathoek. Hebben ze die dingen niet ook in een e-versie? Stinkt een stuk minder!

Massa toerisme

En last but not least: de gíga-massa toeristen. Vaak onbeleefd ook nog. Trouwens, ik wilde eerst hen verantwoordelijk houden voor al die wansmaak qua kleding enzo, maar even afluisteren leerde me dat die überlelijke libidododende sandalen en afritsbroeken toch écht gewoon door Nederlanders gedragen worden. Dus die excuus-vlieger gaat niet op.

Gelukkig weerhouden al deze observaties me er niet van om volop te genieten van de nieuwe collecties kleding, tassen én sieraden van Chanel, Louis Vuitton en Dior, waarbij Chanel met stip op één staat.  Perfect om in Maastricht mee te flaneren zonder dat er iemand aan je vraagt of je een sjiek feest hebt. Waar je dan zelfs complimenten krijgt van wildvreemden. Dat geeft een dagje shoppen toch nét dat beetje extra. Deze look bijvoorbeeld:

Misschien is het eigenlijk wel heel simpel: Is het gewoon dat ene, dat wat we vaak gebruiken om Parisiennes te omschrijven: ’Je ne sais quoi”. En Maastricht heeft dat.