Sylvia blogt: Tegenwoordig maak ik mijn eigen kersttradities…

Het is 21 december. Drie dagen voor kerstavond. In 2016 was het ‘erger’, toen kwamen mijn schrijfsels op kerstavond zelf én met Oud & Nieuw online, en ja, dat bracht toch even wat extra druk met zich mee.

Lijstjes

Want je wilt dan net iets meer, net iets anders, meegeven dan die andere dagen. Ik lees mijn eigen stukjes, ik lees héél veel andere stukjes. Dat doe ik altijd, maar in december op een andere manier, lijkt het wel. Zelf merk ik ook dat ik meer dan anders in een soort van ‘mijmer-stand’ sta. Terugkijken, overdenken, wat ging goed, wat ging minder. Dat werk.

Ook zie ik weer veel lijstjes en alhoewel ik daar zelf niet zo van ben (met een uitzondering voor Netflix) vind ik ze wel leuk om te lezen, én er iets van te vinden.

Zo las ik ook een ‘lijstje-column’ over waarom Kerstmis vroeger ‘beter’ was, en dat kwam met name door de tradities.

Zelf heb ik tradities de laatste paar jaar juist laten varen en raad eens? Waar ik twee jaar geleden nog hardop klaagde over het verloren gaan van mijn kerstavond, nu verheug ik me erop dat ik 1e Kerstdag heerlijk relaxed op de bank plof en de herhaling ga kijken.

Ik wil gewoon een mooie boom met alles op de juiste plek

Verder had ik, na zeven maanden verbouwen, bedacht dat ik dit jaar niet eens de kerstboom uit de kelder naar boven zou halen (ja, deze cultuurbarbaar heeft een nepperd), maar een week na Sint vond ik het toch wat raar. En kaal. En ongezellig. En niet kersterig.

Dus Lief toch maar gevraagd het hele gevaarte naar boven te sjouwen en voilà, de volgende dag stond ‘ie er weer. Onze fijne boom. Daarin ben ik blijkbaar ook al een cultuurbarbaar en oppervlakkig, want mijne is dus wel ‘gestyled’. Alles is wit, zilver en turquoise, net als de rest van de kerstfreubels

Ik hou niet van ‘die oude ballen/ strikken/ knutsels’ van vroeger. En hoe lief ik mijn cadeaukind en mijn Lief ook vind, de boom versieren doe ik zelf.

Daarbij zou ik me kunnen verschuilen achter het excuus dat het met zijn drieën onhandig is, en dat bijna alles glaswerk is, en sommige ook best duur, maar de waarheid is, en dat weten zij ook, dat ik gewoon een mooie boom wil met alles op de juiste plek. Tsja, en zo is dat ook traditie ;)

Vreemde reden om iemand ineens te vergeven

Ik lees ook veel over gezinnen en families waar ruzie is. Mensen die elkaar met Kerstmis niet (willen) zien, niet samen aan tafel (willen) zitten, en mensen die alleen zijn. Lang niet altijd vrijwillig. Daarmee komt ook het woord ‘vergeving’, ineens vaak naar voren.

Ik vind ‘de tijd van het jaar’ een wat vreemde reden om iemand ineens te vergeven. Dat kan op elke andere dag ook. Natuurlijk, we worden allemaal in de ‘emo-stand’ gezogen met de tranentrekkende commercials en kerstliedjes, om het over de kersterige films maar niet te hebben, maar dan nog…

Ik denk dat wat ik eigenlijk met je wil delen, tegen je wil zeggen, is dat tradities niet per se beter zijn. Vroeger was het ook traditie dat vrouwen thuisbleven, niet werkten, niet mochten stemmen etc.

Nieuwe tradities

Dus maak lekker zelf nieuwe tradities, richt je leven zo in dat jij en degenen erin, je er gelukkig bij voelen. Als dat betekent dat je brood met pindakaas eet en televisie kijkt, lekker doen! Als dat betekent dat je niet van hot naar her rijdt om de hele familie te zien, doe dat!

Als je daarvoor het contact met iemand wél wilt herstellen, doe dan dat.

Maar maak je eigen keuzes. Steeds maar blijven voldoen aan andermans verwachtingen, daar word je niet gelukkiger van.

Dat gezegd hebbende, ik bedoel daar niét mee dat je nooit eens iets voor een ander kunt doen. Als je je partner blij maakt als je meegaat naar zijn ouders, ook al blijf jij liever thuis, máák dan even zin.

Iets voor een ander overhebben, is namelijk ook een groot goed. Iets voor elkáár overhebben, daar word je allebei blij van. En is dat niet waar het om gaat? En dan niet alleen met Kerstmis natuurlijk hè …

Ik wens je hele fijne en gezellige feestdagen, op jouw manier!

Liefs Sylvia