Sylvia blogt: "Soms zou ik willen dat ik een vent was."

Want na een periode van vijf aaneengesloten dagen met een ietwat slecht humeur, realiseer ik me weer eens dat je als vrouw gewoon slechter af bent in deze wereld. De oorzaak? De koffiemachine. Die besloot namelijk uitgerekend op Goede Vrijdag om ermee op te houden en pas op woensdag (woénsdag mensen!) kwam er een monteur.

Voor deze koffie-addict is dat nogal een dingetje, temeer omdat ik thuis werk. Dus als mijn echtgenoot, mijn-lieve-maar-op-een-kantoor-met-verse-koffie-werkende-echtgenoot (!) zegt dat ik me niet zo moet opwinden, dan lokt dat een reactie bij mij uit. Eentje die als tegenreactie dan weer rollende ogen, een diepe zucht en een schuddend hoofd veroorzaakt.

Meestal geniet ik intens

Toegegeven, meestal geniet ik intens van het vrouw zijn. We kunnen jurken én broeken aan, sneakers én stiletto hakken, make-up op doen of niet, en ons behangen met bling bling. Mannen daarentegen kunnen niet sierlijk zwieren in een rok, met mooie Valentino’s, rode Chanel lipstick en verleidelijk opgemaakte ogen.

O, euhm…mag ik dat eigenlijk nog wel zo zeggen in dit gender neutrale tijdperk? Nou ja, if not, mea culpa en hou svp voor ogen dat ik een serieus gemêleerde vriendenkring heb met allerlei exotische, gekke, lieve types. Wat ik maar zeggen wilde: Er zijn echt wel een paar aspecten érnstig beroerd aan dat hele ‘vrouw-zijn’.

Zo hebben we daar:

De menstruatie

Dit keer direct met stip op één, want die viel samen met die kapotte koffiemachine…

Cliché en makkelijk ‘scoren’ op de ladder van zielig enzo, maar kom op mensen, het ís ook gewoon beroerd. Dat we vijf dagen kunnen bloeden zonder dood te gaan is dan wel weer bovenmenselijk cool (heb het nog nooit een man zien doen) maar die dagen gaan gepaard met buikpijn, met tampons die je vergeten bent in je tas te gooien, en met een beetje pech lek je ook nog een keer door.

Voorafgaand heb je bovendien nog gigantische cravings die je moet weerstaan, want anders dij je weer zo uit, én we zijn ‘nog emotioneler’ dan anders. Aldus onze omgeving.

Is mooi bruggetje naar punt twee: Hormonen

Hier zijn zelfs de mannen het mee eens. Hormonen veranderen ons van intelligente, capabele, powervrouwen met gevoel voor humor, in krijsende feeksen die schreeuwen dat ze met rúst gelaten willen worden om een seconde later te huilen en te vragen om een knuffel. Én een borrel.

Voor de omgeving is zowel de krijsende als de huilende feeks een verschrikking. Maar mannen, denk nu niet dat júllie zielig zijn omdat je met ons opgescheept zit hè…. Het is andersom: Wij zitten met die vermaledijde hormonen opgescheept en jullie moeten ons helpen dat draaglijk te maken. Of ons gewoon met rust laten. Net hoe het ons uitkomt.

Handtassen

Begrijp me niet verkeerd: Ik hóu van mijn collectie ‘bags’ en ik wil er geen één kwijt. Maar mán, wat kun je veel kwijtraken in die dingen! Ik weet werkelijk niet meer hoe vaak ik in opperste frustratie (hier kunnen misschien ook voornoemde hormonen een rol gespeeld hebben) mijn hele tas op de grond heb gekwakt om alles eruit te halen behálve wat ik zocht. Meestal de huissleutel.

Wat ik dan wél vond? Nou, die nieuwe lipstick die ik al weken kwijt was en ondertussen dus maar een nieuwe gekocht, een verlopen boekenbon, een Post-It met een telefoonnummer dat me niks zei (sorry als je nog op mijn telefoontje wacht!) drie halfvolle pakjes kauwgom, twee pennen en een oogpotlood.

Tip: Koop een model dat niet ‘in elkaar zakt’ én dat niet te groot is, want voor je het weet heb je behalve je eigen zooi, ook die van Lief er nog bij. Als in: zonnebril, Smintjes en sleutels…Had ik het al gehad over pijnlijke en chronisch scheefstaande schouders? Veroorzaakt door het continu meezeulen van minimaal vijf kilo aan wat het dan ook is wat er allemaal in die tas zit?

Algemeen onderhoud (en daarmee gepaard gaande kosten)

Dit is misschien niet het meest slimme om hier te delen, maar ooit al eens uitgerekend hoeveel meer geld wij vrouwen uitgeven aan ons onderhoud dan mannen?!

Gewoon, váste lasten? Even een kleine opsomming: haarshampoo, haarmasker, haarconditioner, haarolie, haarbeachspray, haargel, haarlak, droogshampoo, haarspeldjes, haarelastiekjes en een haarborstel.

Dan komt de oog make-up remover, milk, tonic, serum, oogcrème, nachtcrème, decolletécrème, masker, dagcrème en primer. Vrolijk gevolgd door een glow maximizer, bronzing powder, mascara, oogpotlood, wenkbrauwpotlood, en lipstick. Ik denk dat ik hier maar beter kan stoppen….

En wat heeft mijn Lief? Een scheerapparaat, gel, en hé, wel één potje gezichtsverzorging. Maar dat is maar goed ook, want als hij net zo veel nodig had, hadden we geen geld meer om te eten.

Denken. Of beter gezegd: Piekeren

Mijn wederhelft, en in mijn omgeving eigenlijk de meeste mannen wel, denken volgens het #Omdenken principe:

Klinkt best slim. Toch? Juist, dacht ik ook. En wat doen wij? Wij verspillen meer tijd met het nadenken over wat mannen volgens ons denken dan dat mannen daadwerkelijk nadenken. En ja, die mag je gerust twee keer lezen ;-).

En dan ben ik nog niet eens begónnen over de verschillen in vriendschap en gedrag… Enkel omdat het niet past in één blog hoor, anders had ik het wel gedaan. Nu bewaar ik het gewoon voor een andere keer :-)