'Of en wanneer een vrouw een kind krijgt, is háár beslissing en van niemand anders'

Ook geschokt over de manier waarop de rechten van Amerikaanse vrouwen vorige week vijftig jaar zijn teruggezet? Nouveau's columnist Sylvia waarschuwt dat ook hier mannen (en zelf een paar vrouwen) zijn die niets hebben met het zelfbeschikkingsrecht van vrouw.

Op het moment dat een vrouw bevrucht wordt, verliest ze haar rechten en wordt ze een fokmerrie zonder enige inspraak. Dát is wat er op 24 juni 2022 is besloten door the ‘Supreme Court of the USA’.

A Handmaid's Tale is werkelijkheid geworden

Het is een nachtmerrie die we leven op klaarlichte dag: miljoenen vrouwen in Amerika hebben van het ene op het andere moment geen recht meer op een elementaire vorm van gezondheidszorg. En om deze donkere dag nog duisterder te maken, zijn hen fundamentele rechten afgenomen: hun recht op vrijheid, hun recht op privacy, hun recht op lichamelijke integriteit en hun recht om zelf te beslissen óf en hoe ze zichzelf willen voortplanten.

Laat het direct maar duidelijk zijn: ik heb abortus laten plegen. Dat ik in een ‘ongezonde relatie’ zat, en dan zeg ik het heel vriendelijk, heeft daar eigenlijk niet eens iets mee te maken. Ver voor ik die man leerde kennen, wist ik namelijk al dat ik geen kinderen wilde. Niet misschien. Niet ooit. Gewoon niét. Om allerlei redenen niet.

Dus toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik heel blij dat ik naar Utrecht kon, naar het Vrelinghuis. Daar werd met me gepraat en voor me gezorgd, zodat ik een paar uur later weer veilig thuis was en in mijn eigen vertrouwde omgeving kon herstellen.  Gelukkig zijn er in Nederland meer organisaties die vrouwen die een abortus overwegen áltijd helpen. 

LinkedIn en abortus...

Ik geef het direct toe: zo op het eerste gezicht, is het geen voor de hand liggende combinatie. Maar net iets voor de 24e, namelijk op 21 juni, postte Jeroen van Wijngaarden (2e kamer lid voor de  VVD) een artikel dat de verplichte bedenktijd van vijf dagen voor abortus wordt afgeschaft. Bij dat artikel staat een foto van de initiatiefnemers Paternotte (D66), Kuiken (PvdA), Ellemeet (GroenLinks) en Van Wijngaarden (VVD) met in hun handen een bos bloemen.

Ik, en veel mensen met mij, gaven deze post een ‘like’ / ‘celebrate'. En toen ineens kwamen daar anderen tevoorschijn: ‘bloemen bij zulk afschuwelijk nieuws!’ . Mensen die woorden gebruiken als ‘moord’, en dingen zeggen als ‘ik huil namens de kinderen’ en ‘arme kinderen die op gruwelijke wijze vernietigd worden'. 

Ik ben een egoïst en een aansteller

Eén van die mensen, een man, noemde mij een egoïst. Laat ik nu net mensen die kinderen krijgen een tikje egoïstisch vinden. Want ze denken daarmee hun eigen geluk te vergroten, meer vreugde en plezier te beleven. Dat kind is nog helemaal niet geboren, weet van niks, mist niks, en heeft nergens om gevraagd. Je doet het puur voor jezelf. Volgens mij is kinderen krijgen wel zo ongeveer het toppunt van egoïsme.

Een andere man, ja, alweer een man, vertelde mij dat ‘ouderschap het allermooiste is dat bestaat.’  Dat sommige mensen sowieso nooit kinderen hadden moeten krijgen, en dat een aantal van die bewuste kinderen daardoor van alles willen, maar zéker geen baby’s, dat gaat er bij hen niet in.

En een derde ‘heer’ (zie je ook een patroon?) noemde abortus een ‘ontzettende daad’.  

Terwijl, een ontzettende daad, dat is als artsen vaststellen dat een nog ongeboren baby niet levensvatbaar is, en de aanstaande moeder zegt een abortus te willen, zij dit nu moeten weigeren. In plaats daarvan moet de arme vrouw elke paar weken naar het ziekenhuis om te horen of de baby nog leeft, of al in haar buik is gestorven. Uiteindelijk bevalt ze van een dood kindje.

Een ontzettende daad, dat is wanneer er ongewenste kinderen op deze toch al verrotte aardkloot komen. Al eens gelezen en gehoord over het immense grote belang van die eerste vier á vijf jaar van je leven? Iets met liefde, zelfvertrouwen en een basis.

Een ontzettende daad, dat is wanneer vrouwen in hun wanhoop met breinaalden hun eigen lijf binnengaan met allerlei gruwelijke medische verminkingen als resultaat. De vrouw kan zelfs overlijden.

Een andere ontzettende wanhoopsdaad kan zijn dat vrouwen ten einde raad een einde maken aan hun leven.

En misschien wel de ultieme ontzettende wanhoopsdaad: een pasgeboren baby te vondeling leggen. En dan vinden we de vrouw acuut een gruwelijk mens terwijl we geen notie hebben wat voor ellende eraan vooraf is gegaan.  

‘Cursus goeie moeder worden’

De dames en heren van de diverse groeperingen brengen daar tegenin dat ze die vrouwen helpen met subsidies, en ‘cursussen’ om een goede ouder te zijn. Als het niet zo triest was, zou ik er om lachen.

Want echt: hoe bestaat het dat je denkt te mogen beslissen over één van de meest ingrijpende besluiten in een vrouw haar leven? Dat je denkt dat jij het beter weet? Het is niet jouw leven, het is háár leven, háár besluit en vooral ook háár toekomst. Zij, en niemand anders, heeft daar iets over te zeggen.

Zóveel domheid in één opmerking

Ook bij ons komt elke keer weer de opmerking: ‘Een ander kan geen kinderen krijgen en zou alles doen voor een baby’. Een commentaar dat getuigt van zó veel domheid en kortzichtigheid dat ik amper weet waar te beginnen.

Want wat heeft dat ermee te maken? Suggereer je nu echt gedwongen moederschap? Dat ze maar moet bevallen en dat een andere vrouw de baby dan wel neemt? Ze is geen fokmerrie en we wonen niet in Gilead!

Hoe intens verdrietig het ook is dat de ene vrouw niet zwanger raakt terwijl ze niks liever wil, en de andere vrouw wel zwanger raakt, maar alles behalve een kind wil, dat is de realiteit. En die zaken staan volkomen los van elkaar. Is dat hard? Ja. Maar niemand heeft beloofd dat het leven eenvoudig en leuk en lief zou zijn.

Geen enkele vrouw gaat hierbij over één nacht ijs. Ze wikt, ze weegt en maakt uiteindelijk een keuze en daar moet op vertrouwd worden. Een ander hoeft dat niet voor haar te beslissen, mág dat niet voor haar beslissen.

Hou je religie voor jezelf!

En dan ga je 'ns kijken op de profielen, en een beetje googelen, en wat zie je dan? Juist: SGP, ChristenUnie, en wonend in Spakenburg, Urk en de hele ‘zwarte-kousen-kerk-streek'. Het merendeel van deze opmerkingen komt, o, hoe ironisch weer, van witte mannen van middelbare leeftijd. Zelfs een student, ook al van het mannelijk geslacht, bemoeide zich er tegenaan. Maar, en dat steekt me dan toch enigszins, ook een paar vrouwen. Zo’n volkomen gebrek aan sisterhood... op de één of andere manier vind ik dat nóg een graadje erger.

En weet je: ben lekker christelijk, of katholiek, of protestants of gelovig, en leef daarnaar. Echt, ik lig er geen seconde wakker van. Doe je ding, laat dat condoom links liggen, vervloek het spiraaltje en zet vijf kinderen op deze aardbol. Als je voor de 7e keer zwanger wordt, en je wilt geen abortus, laat het komen. MAAR. HOU. HET. VOOR. JEZELF!

Alleen als je je gedraagt zoals wij

Het is precies zoals met élke religie: we zijn er voor je, en we steunen je. Tót je iets doet wat niet in ons straatje past. Dan maken we je uit voor alles wat lelijk is. Het illustreert perfect waarom ik níks met religies heb. Stuk voor stuk hebben ze de mond vol van verdraagzaamheid, van saamhorigheid, maar die is nooit onvoorwaardelijk. Steun krijg je enkel als je je aanpast aan hún regels, hún normen.

Heel bijzonder…

Ik blijf het bijzonder vinden dat mensen die pretenderen ‘godvrezend’ te zijn, complete groepen mensen wegzetten als ‘zondaars’. Dat komt vooral omdat ik niet begrijp hoe je zo naïef (of dom?) kunt zijn om te denken dat een échte ‘god’, om het beestje voor het gemak maar een naam te geven, zo zou kijken naar zijn/ haar mensen. Hetero, homo, bi, transgender, you name it. Het zijn ménsen.

‘Mam, ik ben zwanger’

En wat doe je dan als je 14-jarige dochter ineens wijde kleding draagt en na drie maanden met tranen in haar ogen vertelt dat ze dénkt dat ze zwanger is, je vervolgens een test doet en ja hoor: ze is zwanger. Wat dan lieve mensen?  Want je dochter heeft een droom: ze wil studeren in New York, architect worden en een gap year in Australië.

Sta je erbij en kijk je toe terwijl haar dromen, haar toekomst in één keer in rook opgaan? Allemaal omdat die zogenaamde God van jullie dat volgens jullie zo heeft bedoeld? En de jongen die erbij was? Moeten ze trouwen? Worden ze, letterlijk, tot elkaar veroordeeld?

Wat heb ik met die kinderen én baby’s te doen…

En daarmee komen weer terug bij de belangrijke basis:

Het kán niet zo zijn dat een ander bepaalt of een vrouw al dan niet een kind op de wereld zet.

Een zwangerschap hoort gewenst en gelukkig te zijn. Dát is wat je moet willen. Is dat niet het geval, dan steun je de vrouw bij het maken van háár keuze zodat ze haar toekomst vorm kan geven zoals zij die voor zich ziet.

Zakendoen met iemand die een vrouw minder waard vindt? Nooit

Toen ik met deze column begon, wist ik amper waar ik beginnen moest. Ik was, en bén, zo kwaad, verdrietig en verbijsterd tegelijk. Ik vind het nog steeds ongelooflijk.

Voor mezelf heb ik er in ieder geval één ding uitgehaald: met dank aan de uitspraken op LinkedIn heb ik nu een rijtje bedrijven waar ik nooit (meer) iets zal kopen, want van een aardig aantal namen weet ik nu hoe ze echt denken en zijn. En iets kopen bij iemand die vindt dat een vrouw minder rechten heeft dan een man? Niet eens misschien. Zet dat zoden aan de dijk? In mijn eentje niet. Maar dit is een principekwestie en mijn principe is even eenvoudig als complex:

Het recht om te beslissen óf en wanneer een vrouw een kind krijgt, is aan de vrouw, en aan de vrouw alleen. 

En onthoud vooral ook dit: abortussen verdwijnen niet. Het enige dat verdwijnt, zijn legale en veilige abortussen.