'Mijn vriendinnen helpen me door de diepste dalen, maar zijn ook ongenadig eerlijk'

Je kent er ongetwijfeld een paar: ‘vrouwen-vrouwen’. Dat zijn - in mijn ogen - die vrouwen die last hebben van ’vaginale nijd’. Die elkaar niets gunnen, roddelen om de ander te beschadigen en je advies geven waar je niet op zit te wachten en ook niet persé in jouw belang is. Zelf hoor ik bij de ‘mannen-vrouwen’. En mijn vriendinnen, uiteraard, ook. Soort zoekt soort ;)

Mijn vriendinnen, je weet wel, die paar vrouwen die je midden in de nacht kunt bellen, en die je door je diepste dalen helpen, die met je huilen, en ook ongenadig eerlijk tegen je zijn, zijn stuk voor stuk vrouwen die andere vrouwen helpen. We attenderen elkaar op leuke jobs, mooie jurkjes, indien gewenst ook op een fijne vent/vrouw, en we wijzen elkaar, voorzichtig, zelfs op een ietwat te uitbundig groeiende kont.

En ja, we zeggen ook heel eerlijk dat een ‘pittig kort kapsel á là Twiggy’ alleen mooi staat als je Claire Underwood heet. Of Pink. Dan ook. Oftewel: je bent lang, heel slank, in het bezit van een paar zichtbare jukbeenderen én je hebt de tijd om het te stylen. Elke dag. Zo niet, beter maar laten. Wees eerlijk: een paardestaart of knot heb je in 10 seconden gemaakt. Kom daar maar ‘ns om als je als Claire naar kantoor wilt gaan. Of naar de sportschool. En vooral ook als je de sportschool weer úitkomt, of thuiskomt na het hardlopen.

Lees ook: 'Mijzelf wens ik een jaar met minder blunders (want o, wat was ik soms blond)'

Ik weet niet hoe het met jou is, maar het zijn niet persé de momenten die ik vereeuwigd wil zien. Toch ben ik er zo eentje die soms na afloop van het afzien wel een selfie maakt en die ook deelt via Instagram. In de hoop van een ander dan mezelf te horen dat ik goed bezig ben. Maar in plaats daarvan zeggen ze gewoon: ‘Huh, ben jij dat? Ik herken je helemaal niet… ‘ Navraag bij mijn lief leverde niet veel beters op. En bedankt.

Vrouwen-vrouwen daarentegen zeggen dat dus niet tegen je. Die zeggen ‘goed bezig, looking good!’ En dat die strakke groene fluwelen broek je gewéldig staat. Ook al heb je ‘m in een vlaag van volledige verstandsverbijstering gekocht en maakt ‘ie je 10 kilo zwaarder. Minstens. Om daarna tegen een ander te zeggen ‘wat ziet ze er raar uit op die foto!’ en ‘die broek maakt ‘r echt dik’. Dat dus. Daar krijg ik jeuk van. Voor de goede orde: ik heb geen groene fluwelen broek want a) vind ik groene kleding niet mooi, en b) heb ik poezekinderen, dus fluweel is sowieso een no-go. Helaas.

Zelf ben ik geen moeder, maar dat soort gedrag doet me altijd denken aan die ‘schoolpleinmoedermaffia’ waar je vaak over leest: niet-werkende moeders werpen afkeurende blikken op werkende moeders, en werkende moeders werpen meewarige blikken op niet-werkende moeders.

Met die andere vrouwen, mannen-vrouwen dus, heb je dat soort ellende niet. Gewoon eerlijk zijn. Graag wel met een beetje humor en respect. Dat scheelt al de helft als je boodschap iets minder prettig is. Het maakt het leven zoveel eenvoudiger. Niet dat ik zelf nooit twijfel hoor, was het maar zo’n feest. Ik twijfel elke dag wel ergens aan. Of het nu m’n kledingkeuze is, m’n vakkennis of mijn kookkunsten. Maar ik modder vrolijk elke dag verder. Ik doe mijn best. Voor mezelf, én voor anderen. Want samen is het veel leuker.

Daarom ben ik ook zo dankbaar voor mijn vriendinnen en zou ik niet zonder ze kunnen. Een aantal zie ik veel te weinig (denk aan een verhuizing naar Zuid-Limburg, gezinsuitbreiding, werk en andere zaken) maar daarom hebben we in dit leven WhatsApp en Messenger. En als we elkaar dan live zien, is het gelukkig vaak een compleet weekend waarin we gewoon oppakken waar we de vorige keer zijn gebleven. Ze komen tegenwoordig namelijk erg graag naar mij. Iets met shoppen en eten in Aken en Maastricht en vakantiegevoel en zo. Heel vreemd ;)

En ik heb er in Zuid-Limburg een paar vriendinnen bij gekregen. Want alhoewel ik getrouwd ben met mijn allerbeste vriend, zijn vriendinnen gewoon nódig. We kunnen dingen eerlijk zeggen zonder op onze woorden te hoeven letten, een mening vragen over dingen die we niet aan de grote klok hangen, én we kunnen zo hard samen lachen dat iedereen in een bar/restaurant zich omdraait. En dat interesseert ons niks.

Dus als ik oprecht advies wil, vraag ik het aan zo’n vrouw. En aan mijn eigen vent ;)

PS: Ik kreeg wat vragen over hoe het gaat met mijn goede voornemen ‘30 dagen geen alcohol’. Hartstikke leuk natuurlijk. En wat ik ook heel leuk vind, is dat een paar vrouwen met me meedoen! #SamenSterk.

Tot nu toe gaat het verrassend makkelijk. Oké, oké, ik heb ook nog geen echte uitdagingen gehad. Die komen volgende week, bij restaurants Ciel Bleu en Bridges en zo … Maar tot en met vandaag ben ik best trots op mezelf. Vooral omdat ik óók nog niet ben gezwicht voor chocola en wasabi-nootjes. En wél twee keer hard heb getraind met mijn PT. Én ben wezen hardlopen.