Mijn mening? Abortus redt levens

Twee-en-half jaar geleden, in mei 2018, was de hashtag #HomeToVote trending. Hij werd wereldwijd gebruikt, maar met name door duizenden Ierse mannen en vrouwen, die om één reden naar huis gingen, naar Ierland: om vrouwen te helpen. Vrouwen die niet de vrijheid hadden om te kiezen voor een abortus.

Op de blog die ik daarover schreef, kwamen talloze reacties waarvan veel een tikje minder vriendelijk: ik was de mislukte abortus, mijn moeder had abortus moeten laten plegen enz. enz. Wat daarbij opviel, was dat verreweg het grootste deel daarvan uit ‘streng gelovige’ hoek kwam. Je weet wel, die mensen die immer prediken: ‘Heb je naasten lief’. Helaas geldt dat alleen voor de naasten die net zo zijn en denken als zijzelf.

Religie en vrouwenrechten, het is geen ‘match made in heaven’

Maandag 9 november bevestigde minister Slob (die van onderwijs) nog maar ‘ns dat religie vooral veel ellende veroorzaakt. Gelukkig is hij dinsdag op zijn woorden teruggekomen ‘Met wat zachte aanmoediging van de rest van de Tweede Kamer’ zullen we maar zeggen.

Een democratische president in de VS

Los van het feit dat ik gruwelijk jeuk krijg van de altijd verdeeldheid en haat zaaiende Donald Trump, de toekomstig ex-president van Amerika, zijn er nog meer redenen dat ik ontzettend blij ben dat Joe Biden en Kamala Harris de kar gaan trekken, aan de andere kant van de oceaan. Onder regie van Donald Trump werden de mensen namelijk almaar verder teruggetrokken in de tijd, en één ongelooflijk belangrijk punt daarbij was de steeds verdere inperking van het recht dat vrouwen hebben op abortus. Met democraten aan de macht, is er weer meer hoop op gelijke rechten.

Steeds meer landen minachten vrouwenrechten

De afgelopen weken was Polen elke dag in het nieuws omdat het een praktisch compleet verbod op abortus wil doorvoeren. En zo nog meer landen in Oost-Europa. Amnesty verklaarde dat het bizarre aantal van maar liefst 33 (!) landen een verklaring heeft ondertekend waarin onder meer staat dat het recht op abortus niet bestaat. Onder die landen ook, jawel, de VS.

Onterecht schaamte en schuldgevoel

Door die enge en alsmaar toenemende oerconservatieve beweging, zien we steeds vaker anti-abortusactivisten bij abortusklinieken staan die de vrouwen die daar naar binnen gaan, plastic foetussen in hun gezicht zwaaien. Hoe bestaat het dat je ook maar één seconde denkt dat dat oké is? Het is niet jouw leven, het is háár leven, háár besluit en vooral ook háár toekomst. Zij, en niemand anders, heeft daar iets over te zeggen.

Er is maar één manier om dit op te lossen:

Samen. Letterlijk en figuurlijk. Vrouwen én mannen. Je hoeft geen medische redenen te hebben om toch te kiezen voor een abortus. Je hoeft ook niet verkracht te zijn. Als je geen kind wilt, is dat aan jou, en helaas: anticonceptie is niet onfeilbaar. Het gaat weleens mis. Maar we gaan toch niet serieus meemaken dat je de gevolgen daarvan de rest van je leven moet dragen. En het is niet aan een ander om daar iets van te vinden.

Teken het manifest voor vrije keuze

‘De Bovengrondse’ heeft de campagne ‘Abortus Redt Levens’ in het leven geroepen, als tegenhanger van de ‘Week van het Leven’ die dit weekeinde begint. Als jij ook vindt dat een vrouw zelf moet kunnen bepalen of ze kiest voor een abortus, dat 40 jaar na de legalisering van abortus dit recht niet verloren mag gaan, teken dan ook het manifest. Want als een vrouw niet het recht heeft op vrije keuze, dan wordt ze verkracht door de maatschappij.