Maak je toch niet zo druk!

Tot ongeveer een maand geleden was ik ervan overtuigd dat ‘corona’ het woord van het jaar 2020 zou worden. Ondertussen ben ik daar niet meer zo zeker van omdat ik denk dat racisme en discriminatie ook goeie kanshebbers zijn. 

Vraag me niet hoe het kan, maar zo ongeveer acht op de tien mensen voelt zich wel door iets of iemand gediscrimineerd. Het begon met racisme, iets heel anders dan discriminatie overigens, maar nu gaat bijna alles over discriminatie.

Je kunt tegenwoordig het landelijke nieuws halen omdat je onnoemlijk last hebt van mensen die je naam verkeerd uitspreken. Had ik dát geweten...was ik nu beroemd geweest. Zowel mijn voornaam als achternaam blijken lastig voor mensen. Mijn voornaam wordt regelmatig verbasterd tot Saskia, en mijn achternaam spreken ze niet alleen chronisch verkeerd uit, negen van de tien keer is het schrijven ervan ook te ingewikkeld. Eerlijk is eerlijk, ik heb best wel moeite daar begrip voor te hebben als iemand reageert op een mail van mij want daar staat mijn volledige naam standaard in door mijn auto-handtekening. Die auto-handtekening heb ik zelf gemaakt, dus je mag er gerust van uitgaan dat mijn naam daar correct geschreven is. Hoe moeilijk kan het dan precies zijn om gewoon te tikken wat er al staat? Desnoods doe je het met ‘copy-paste’.

Verder is het natuurlijk belachelijk dat de auto’s steeds groter worden want kleine mensen kunnen geen normale auto meer kopen. Ik maak geen grap. Een week of twee geleden haalde een kleine vrouw hier daadwerkelijk het nieuws mee.

Zelf ben ik blond, met een beetje hulp van de kapper, en mán, wat worden er een misplaatste grappen over mij gemaakt...

Heel eerlijk gezegd word ik een beetje moe van al die beledigde miskende mensen. Je kunt je ook niét druk maken, jezelf een tíkje minder serieus nemen, en alle ietwat minder intelligente mensen met hun zogenaamd grappige opmerkingen gewoon compleet negeren. Geloof me, dat is veel effectiever dan je elke keer opwinden. Als ik me elke keer dat iemand een zogenaamd grappige opmerking maakt over mijn (gebrek aan) lengte, mijn (overdaad aan) neus, mijn geslacht, en mijn blonde haar, boos ga zitten maken, kom ik nergens meer aan toe.

Als ik me laat raken door mensen die me, uiteraard achter mijn rug om, uitmaken voor ‘gold digger’ of ‘verwend huisvrouwtje’ dan geef ik die mensen veel te veel credits. Het feit dat ze niet weten dat ik het toch wel hoor, zegt genoeg. Maar even in alle oprechtheid: Waarom zou ik me gekwetst voelen door opmerkingen van mensen waar ik niks om geef? Waarom zou ik zo’n invloed toekennen aan mensen waar ik niet eens een relatie mee heb? Dat is toch raar? Echt waar: dingen (mensen) leren negeren, is een geweldige manier om meer ‘zen’ te worden.

Het is een groot cliché, maar heus: al die opmerkingen zeggen van alles over hen, en maar weinig over mij. Ik maak me liever druk om mensen en dieren die belangrijk voor me zijn, én over dingen waar ik invloed op heb. Aan al het andere kan ik oprecht niks veranderen. Dat toch proberen, geeft alleen maar onnodige stress.