'Kom naar Zuid-Limburg, maar niet als je een waterwappie bent'

Sylvia woont in Zuid-Limburg en beschrijft haar ontzetting, woede en ontroering van de afgelopen week. 

Deze slogan ‘Zuid-Limburg, je zou er maar wonen’. Hij is ooit in het leven geroepen om het mooie bourgondische Zuid-Limburgse leven in the spotlight te zetten, om Nederlanders erop te attenderen dat je ook in eigen land waanzinnig mooi op vakantie kunt. Limburg, de enige provincie met een eigen bergdorpje.

Tot vorige week …

#MagnifiekZuidLimburg

Toen brak de hemel open, steeg het water tot ongekende hoogten en leerden we opnieuw dat de kracht van water compleet verwoestend kan zijn. Een caravan die door het midden van de Maas drijft en onder de brug als een blaadje papier ineengefrommeld wordt. Alsof het niets is. Grote weilanden waar koeien met hun kalfjes vredig in de zon stonden te grazen, veranderden in een mum van tijd in onstuimige meren. Wegen verdwenen, en huizen liepen onder water. Niet alleen maar kelders, het water stond op sommige plekken anderhalve meter hoog.

'Ik had het gevoel alsof ik naar een overstroming in India of zo zat te kijken'

We hebben de beelden allemaal gezien. Zelf had ik het gevoel alsof ik naar een overstroming in India of zo zat te kijken. Het besef dat het letterlijk een paar kilometer verderop was, bracht me aan het huilen. En dan zijn Lief en ik persoonlijk niet eens de dupe. Wij hebben het geluk dat we letterlijk zowat op het hoogste punt van Nederland wonen, mét een heel grote, heel groene tuin. Het enige dat ik heb hoeven redden, waren een paar planten die in een pot op een terras stonden.

Maar nog geen 30 kilometer verder stroomde water en modder huizen binnen, ondertussen alles wat in de weg lag vernietigend.  Zoals zovelen heb ik drie dagen aan de tv en laptop geplakt gezeten. Ik keek zelfs naar L1, de provinciale zender die, indien nodig, fungeert als calamiteitenzender.

Alsof je niet genoeg ellende aan je hoofd hebt...

En terwijl je staat te kijken naar de onvoorstelbare puinhopen en je afvraagt waar je in vredesnaam moet beginnen met opruimen, word je geconfronteerd met drie soorten randdebielen. Een bepaald soort ‘mens’ kruipt onder rotsblokken vandaan en gaat naar de getroffen gebieden. Hij heeft het IQ van een steurgarnaal en het EQ van een natte theedoek. We noemen ‘m de ‘ramptoerist’. Gewapend met picknickmand en koelbox, gaat ie naar Valkenburg en Meerssen om zich daar te vermaken met andermans ellende.

De tweede is de nep-hulpverlener

Tot een week geleden wist ik niet eens dat dit genre mens buiten rondliep, maar ze bestaan: mensen die zich voordoen als hulpverlener, hesje incluis, om vervolgens te gaan stelen en roven. Van sieraden tot koelkasten tot kleding. Eigenlijk is elk woord dat ik ze geef er eentje te veel, maar toch: shame on you. Ik hoop dat karma je waanzinnig hard treft.

En tot slot bestaat er blijkbaar nog een overtreffende trap: de waterwappie

Hij woont in het kamp van Willem Engel en vraag me niet hoe maar hij heeft toegang tot internet en plaatst daar dit soort pareltjes van teksten:

Persoonlijk kan ik me niet voorstellen waarom je wilt dat de hele wereld zwart-op-wit ziet dat je echt compleet hersenloos bent, maar hé, wie ben ik? Blijkbaar is er een groep mensen die daar totaal niet mee zit. Misschien is het toch wel een goed idee om mensen een IQ-test af te laten leggen vóór ze accounts aan mogen maken op allerhande fora en social media,

Vooralsnog hoop ik alleen maar dat ze allemaal struikelen over hun loszittende veters. Heel hard.

MAAR DAN : SAAMHORIGHEID

Engelen zonder vleugels

Gelukkig zijn daar aan de andere kant ontelbaar veel mensen die zich spontaan en belangeloos inzetten voor iedereen die op wat voor manier dan ook de dupe is van de vloedgolf. Mensen koken voor elkaar, van een extra pan soep tot 150 extra maaltijden per dag. Koffers met kleding, met knuffels voor kinderen, slaapzakken en vooral ook heel veel handen. Handen die een bezem pakken, een emmer. Handen die schrobben en poetsen en vegen. Samen, schouder aan schouder. Die mensen zijn onbetaalbaar.  Handen ook, die een andere hand vastpakken. Handen die troosten.

Dieren, tientallen dieren...

...zijn er gered, met ‘de koe die 100 kilometer zwom’  als mooi symbool daarvan.

Edoch, veel baasjes hebben weliswaar hun dier(-en) kunnen redden, maar niet de riem, het mandje, of het eten.

En dan zie je hoe verreweg het grootste deel van de samenleving opstaat om de gevolgen van deze ramp samen het hoofd te bieden. Want de dierenvoedselbank ‘Hart voor Huisdieren Limburg’ kwam direct in actie en heeft ondertussen duizenden kilo’s voer verzameld.

KOM VOORAL WÉL!

Veel mensen denken dat heel Limburg nog steeds onder water staat en op slot zit. Dat is dus niet zo. Sterker nog, afgelopen vrijdag waren heel veel horecagelegenheden alweer open. Ook plekken waar ik zelf kom. En waar wij ‘dus’ heen gingen. Voor een ijsje, een cappuccino, een lunch.

Heb je plannen? Bel even met de locatie!

Want vergeet niet: een groot deel van Zuid-Limburg drijft op toerisme. Hospitality is voor veel mensen hier hun broodwinning. Dus als je een reservering hebt staan en je denkt erover om die te annuleren? Bel eerst even met het hotel of de B&B. Neem even contact op.

De plek waar je alle actuele informatie verzameld vindt, is de website van Visit Zuid-Limburg. Deze site wordt uiteraard continu geactualiseerd.

Juist nú!

De beste manier om deze ellende te overleven, is door wél je vakantie door te laten gaan. Ja, op veel plekken is het nog doffe ellende. Zo ook in Valkenburg. Maar niet overal in Valkenburg, en de hotel- en B&B-eigenaren zien je graag!

Wil je helpen?

L1 heeft een speciale pagina in het leven geroepen: ‘Helpende Handen’.  Hier vind je allerlei initiatieven van Limburgers die gedupeerden graag willen helpen.

En dan nog even dit aan alle inwoners van Limburg:

Wat zijn jullie een waanzinnig mooie groep mensen. De saamhorigheid, het ‘wij gaan dit samen doen’-gevoel, ik vind het ongekend. En ik ben ervan overtuigd dat het gaat lukken. Zoals die ene beroemde Brabander altijd zingt: Groots met een zachte G.