'Je valt er van af, én de liefde voor je man bloeit weer op; waarom WANDELEN een liefdesdaad is'.

Heel Holland fietst. Maar Claudia wandelt. Elke week weer, meestal met vriendinnen, maar nu verkondigde opeens haar man: ik wil ook wel een keer mee. Dus hup daar gingen ze. Van Edam naar Volendam.



Claudia Straatmans, Hoofdredacteur Nouveau:

Trouwe lezers van mijn blog weten het al. Ik houd van wandelen. Je valt er van af, beweegt, ik kan met bomen knuffelen, en het is een topactiviteit om met vriendinnen te doen. Elke eerste vrijdagochtend van de maand gaat mijn wekker vroeg, heel vroeg. Soms om zes uur ’s ochtends al. Vriendinnen en ik doen namelijk aan dauwwandelen. De zon op zien komen brengt letterlijk en figuurlijk nieuw licht op zaken die we tijdens het wandelen bespreken.

We coachen elkaar door het leven, sluiten af met een goede Latte Macchiato, en kunnen om 11 uur weer aan het werk. Je begrijpt: deze eerste vrijdag van de maand is heilig voor mij & mijn vriendinnen. Ik wil veel vaker wandelen, ook in ander gezelschap, dus o la la, wat was ik laatst blij dat mijn man opeens zei: “Zeg, zullen we deze zondag ook eens de paden op de lanen in gaan”.

Vijf redenen waarom wandelen met je man voor een nieuwe dimensie zorgt:`

1. HIJ MAG DE ROUTE BEPALEN Het liefst heb ik zelf de regie in handen, maar laat manlief maar bedenken dat hij de grote regisseur is. Mannen die denken dat zij de koers uitzetten, zijn tevreden mannen.
2. JE KOMT NOG EENS ERGENS Van Edam naar Volendam bijvoorbeeld. Mijn vriendinnen en ik hadden het nooit bedacht, wij hechten aan stilte en natuur, maar manlief wil graag een eigentijdse versie van ‘Andere Tijden’ creëren, oude handelsplaatsen bekijken.
3. JE CONVERSATIE GAAT JE KIND VOORBIJ Oké, de eerste 45 minuten ging het er over of onze dochter van twaalf écht wel alleen thuis kon zijn. Maar op een gegeven moment waren we daar ook wel over uitgeluld. Alle opties over mogelijke ongelukken, water over laptops, telefoons in wc’s, branden aan broodrooster – allemaal de revue gepasseerd.  Toen kwamen we toe aan iets anders, namelijk aan elkaar. “Zeg, hoe gaat het eigenlijk met jou?”
4. MIJN MAN KENT NICK… OF WAS HET NOU SIMON? Als je Edam uitloopt over de lange IJsselmeerdijk richting Volendam, hoekie om, ligt daar een knettergrote boerderette aan je rechterhand. Zo’n opgetuigd toeters & bellen gebouw waarvoor je een jaaromzet à la Jan Smit of Nick en/of Simon moet hebben. Ik blijk niet de enige in mijn gezin met het Story-archief in mijn hoofd, mijn man blijkt ook zijn entertainment-pappenheimers te kennen. (N.B. We weten nog steeds niet wie er woont, Kirsten Schilder heb jij voor ons het brandende antwoord?).
5. KIBBELING OP DE DIJK Gek is dat, realiseer ik me terwijl ik dit tik, met mijn vriendinnen lunch ik doorgaans licht, maar mijn man hoeft me maar aan te kijken, of ik heb al een vette bek gehaald bij de kibbelingkraam op De Dijk. Romantisch lunchen, dippen in elkaars ravigottesaus, mmmmm.

Jaloerse dochter bij thuiskomst: “Jullie hebben kibbeling gegeten zonder mij? Wat gemeen. Volgende keer wil ik mee”.

“Dat is prima”, antwoorden man & ik in koor. “Wel eerst 15 kilometer wandelen.”

Meer top wandelroutes willen weten? Kijk op STARTPAGINA.