Inge blogt: ‘Vroeger was alles beter!’

Gisteren liep ik in Amsterdam en kwam mijn nichtje tegen. Ik kan mij nog herinneren dat zij vroeger altijd met ons mee ging op vakantie. Nu liepen we elkaar zomaar voorbij zonder elkaar te groeten. Onderweg naar huis speelde de vraag maar steeds door mijn hoofd hoe het zo ver heeft kunnen komen.

Amsterdamse familie

Ik kom uit een echte Amsterdamse familie. Mijn vader en moeder komen allebei uit een groot gezin en hadden met alle broers en zussen veel contact. Dat was ook heel makkelijk, want iedereen woonde dicht bij elkaar. Wij woonden in het centrum van Amsterdam en de familie woonde in dezelfde straat of een straat verder.

Kwam ik thuis uit school en er was niemand thuis, dan ging ik naar een tante of naar oma. Alles deelden wij met de familie. Verjaardagen werden uitbundig gevierd. Elke Kerst, Pasen of Pinksteren vierden we met de familie. Zelf de vakanties waren we met elkaar. Het voelde goed en ik dacht dat dit nooit over zou gaan.



Sloop

Maar toen kwam het afschuwelijk bericht dat de wijk waarin wij woonden gesloopt zou worden. Voor ik het in de gaten kreeg, was de familie uit elkaar getrokken. Iedereen verhuisde naar een ander deel van Amsterdam en een aantal familieleden verhuisden zelfs naar Purmerend of Almere.

Krampachtig probeerde iedereen contact met elkaar te houden. Het was begin jaren zeventig en de meeste familieleden hadden nog geen auto. Het contact verliep door middel van kaarten schrijven en telefoneren. Maar uiteindelijk werd het minder en minder. Iedereen bouwde een nieuw leven op in de nieuwe wijk of stad waar ze woonden.

De familietrein kwam puffend tot stilstand en we vervreemdden van elkaar.



Huwelijk en begrafenissen

De enkele keren dat wij als familie weer bij elkaar kwamen, was op een huwelijk of een begrafenis. Op die momenten waren we weer heel even echt een familie, maar daar bleef het dan ook bij. Op een gegeven moment in de tijd werd ook dat minder en hoorde je via via dat een nichtje was getrouwd of dat een neef was overleden.



Mijn vader

Toen mijn vader 15 jaar geleden overleed, hebben wij de hele familie uitgenodigd en waren heel verbaasd dat er zoveel familieleden aanwezig waren. Dat voelde ontzettend  goed en ik hoopte op een hersteld contact. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Het is zelfs nog stiller geworden.

Door het overlijden van mijn vader was er weer een schakel weggevallen. Met op dit moment als dieptepunt dat er helemaal geen contact meer is met de meeste familie. Helaas, maar ondertussen ben ik eraan gewend en weet niet beter.

Gelukkig heb ik heel veel lieve vrienden die onvoorwaardelijk van mij houden.