Inge blogt:" Ik voel mij weer een meisje van 18!"

Ik ben nog steeds aan het sportvasten. Nog twee dagen te gaan en dan weet ik wat het resultaat is. Ik voel me goed en superslank. Of dit klopt weet ik pas als ik vrijdag weer een nieuwe scan heb gehad, maar ondertussen loop ik rond als een soort fotomodel.

Elke keer kijk ik naar beneden en ben ik trots, want wat ik zie, bevalt me wel. Of mijn omgeving er hetzelfde over denkt, interesseert mij eigenlijk niet zoveel. Ik merk dat wat ik in gewicht ben afgevallen, is toegenomen in zelfvertrouwen. Heel raar, maar het is waar.

Eigenlijk voel ik mij weer een meisje van achttien, met het gevoel of ik de hele wereld aankan. Ik durf stappen te nemen. Als ik word afgewezen dan weet ik zeker dat het niet aan mijn uiterlijk ligt. Dit voelt zo fijn; dit is een gevoel wat ik jaren niet meer heb gevoeld. Heerlijk!

Wat is er heerlijker dan je niets aan te trekken van wat anderen van je vinden?

Ik weet niet of het komt dat ik zo met mijn lijn bezig ben, maar als ik om mij heen kijk vind ik de jeugd steeds dikker worden. Maar waar ik mij ook steeds meer over verbaas, is dat zij zich er niet voor schamen.

Ik kan mij de tijd niet meer herinneren dat ik een strak truitje aanhad, omdat ik daar al die jaren te dik voor was. Maar de jongeren dragen gewoon allemaal strakke kleding en schamen zich niet voor een vetrolletje meer of minder. Allemaal gestoken in een strakke broek met een even strak truitje. Soms onooglijk, maar ze maken zich er niet druk om.

Aan de ene kant zou ik ze willen vertellen: “Dat staat echt niet”, maar aan de andere kant heb ik er ook respect voor. Want wat is mooier om je van niemand wat aan te trekken en je heerlijk te voelen.

Ik moet me niet langer verbergen

Gisteren ben ik met Erna de stad in geweest om nieuwe kleren te kopen. Dit was hard nodig. Als ik ’s morgens voor de kast sta, zie ik heel veel kleren hangen en zie ik niet de noodzaak om nieuwe kleren te kopen. Mijn kledingkast bestaat toch uit leuke, wijde kleding?

Nu ik zo ben afgevallen, krijg ik steeds vaker te horen waarom ik geen strakkere kleding draag. De kleding die ik nu draag is te groot en te wijd. Ik moet me niet langer verbergen en dat is de reden dat ik kledingexpert Erna mee heb gevraagd.

In het verleden heb ik mij vaak verbaasd over haar kledingkeuze. Altijd net even te strak naar mijn mening en misschien iets te jeugdig. Maar zij voelt zich er lekker bij en misschien is dat wat ik nu nodig heb.

In de eerste winkel pak ik een leuke colbert, maar als ik naar haar kijk zie ik een lang gezicht. Ze vraagt: “Op zoek naar kleding voor je moeder of voor jezelf”? Ze komt aan met een legerjasje met glitters. Ik zou het laten hangen, maar nu toch maar even aangetrokken.

Ik zie een nieuwe Inge die er mag zijn, mijn eerste aankoop is een feit. Een legerjasje met glitters, wie had dat ooit verwacht?! 

Tot volgende week!