Foute kersttrui eruit, fout kerstmondkapje erin!

Over 65 dagen is het Kerstmis. Als we bezig blijven zoals nu, met onze ‘vrijheid blijheid’ en ‘zolang het geen verplichting is doe ik niet mee’ houding, duurt het nog wel even voor wij, á là Nieuw-Zeeland, dat kak-virus onder controle hebben en zijn we er met Kerst helemaal nog niet vanaf. En dus heb ik mijn foute kersttrui (zóóó 2018) ingeruild voor een fout kerstmondkapje (helemaal 2020).  Want als het dan toch moet, dan wel graag een beetje leuk.

Elk nadeel heeft ...

Juist, een voordeel. Zo ben ik best netjes (mijn Lief noemt het ‘lichtelijk-autistisch-controlfreakerig’, maar dat geheel terzijde) en heb mijn dingen graag geordend. Daarnaast voeren twee kleursmaken de hoofdmoot in mijn garderobe: aquatinten en framboos/roze/oranje/rood. En dan krijg je dus dit:

Klagen is makkelijk

Ondertussen hoor en lees ik overal over mensen die zaniken over winkelwagentjes die niet worden schoongemaakt, dat er geen muntjes zijn, dat een ander geen mondkapje draagt, dat je je ergens op een papieren lijst moet registreren et cetera.

Gelukkig is de oplossing ook makkelijk

Zorg voor je eigen desinfect, je eigen handschoentjes, je eigen mondkapjes (lijkt me nogal een inkoppertje) én, ook voor een eigen pen voor wanneer je je ergens moet registreren zonder QR-code. Het is echt categorie ‘kleine moeite, groot plezier’ en eigenlijk zelfs gewoon ‘Gedraag je als een volwassen verantwoordelijk mens’. Als je het écht makkelijk wilt maken voor jezelf, doe dan als ik:

Altijd alles bij elkaar in één tas, inclusief oordopjes én leesbril. Jawel, deze bijna 50-jarige moet er sinds een paar maanden aan geloven. En ook daarvoor geldt: als het toch moet, dan graag een beetje leuk.

En laat één ding voorop staan...

Ik hoop met heel mijn hart dat ik ál mijn mondkapjes ruim voor kerst al symbolisch heb mogen verbranden...

... maar aangezien ik mijn vingers daarvoor niet in het vuur durf te steken (pun intended) draag ik ze vooralsnog maar met humor.