En dan opeens staat je leven op z'n kop

Ben je wekenlang bezig met de voorbereiding van een vakantie naar Amerika samen met familie, krijg je ineens een telefoontje op je werk: of je naar het ziekenhuis kunt komen. Mijn moeder van 82 jaar was onder het wandelen onwel geworden. Mijn moeder, Riek voor velen, is het toonbeeld van hoe je ouder wilt worden. Noem een clubje en ze doet eraan mee: wandelclub, eetclub, koersballen en natuurlijk niet te vergeten de bingo. Daarnaast is ze lid van een ouderenclub en onderneemt ze regelmatig allerlei uitstapjes. Ze gaat elk jaar met ons mee op vakantie en heeft ook nog een actief sociaal leven.



Als ik op de eerste hulp kom, zie ik mijn moeder daar in bed liggen: klein, breekbaar en heel benauwd. Er ligt een oude vrouw en dat is niet mijn moeder zoals ik normaal naar haar kijk. Een pijnlijke confrontatie.



Diagnose

Na allerlei onderzoeken krijgen we een voorlopige diagnose. De benauwdheid wordt veroorzaakt door vocht achter de longen. Via plasmedicatie kunnen ze dat wegkrijgen en over een paar dagen mag ze weer naar huis. Een opluchting, want dan kunnen we weer gaan bouwen aan haar herstel. Moeders gaat naar zaal en ik ga richting huis, geheel gerustgesteld.



Een dag later stap ik vrolijk het ziekenhuis in. Nog een paar dagen en ze is weer thuis. Maar mijn moeder ligt verslagen in bed. Er is toch meer aan de hand. Ze hebben nog wat onderzoeken gedaan en de diagnose luidt: aorta stenose. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar Google geeft mij het antwoord. Ze heeft een ernstig verkalkte aorta hartklep, waardoor de werking niet bepaald optimaal te noemen is. Dat verklaart ook het vocht achter de longen. De volgende stap is een familiegesprek met de behandelende arts, maar dat kan pas na het weekend. Het voelt beangstigend.



Familiegesprek

Tijdens het familiegesprek wordt één ding heel duidelijk: moeders is nog zo actief dat ze haar zeker gaan behandelen. Ze krijgt een nieuwe hartklep, maar niet via een openhartoperatie. De klep wordt via de lies naar het hart gebracht en geplaatst. Hoe dan? Het is onwerkelijk dat dit mogelijk is. Ze noemen het een relatief ‘kleine ingreep’ die vaak bij ouderen gedaan wordt. Na nog wat onderzoeken mag ze naar huis: wachten op de oproep voor de ingreep. Hoe lang dit gaat duren weten ze niet, maar we moeten rekenen op twee maanden.



Onze geplande vakantie naar Amerika volgende week gaat voor mij niet door. Man- en zoonlief gaan wel, maar besluiten in plaats van twee weken maar een week te gaan. Leve de reisverzekering. Omdat er geen levensbedreigende situatie is, krijg alleen ik mijn geld terug als mantelzorger en man en zoon helemaal niets. Voor de geplande vakantie naar Turkije in juni - waar ze altijd met ons meegaat - bestaat ook een grote kans dat wij deze moeten annuleren.



WTF! Dan moet dat maar. Moeders gaat voor!