Claudia blogt: "dit is de állerlekkerste wandeling die je kunt maken (en je eindigt ook nog met een snoekduik)"

“Waar blijven je wandelblogs” vroeg lezeres Sacha mij laatst. “Ik mis ze”. Ja, ik ook, maar heb al zes weken niet gedauwwandeld, vriendin D. is aan het afstuderen (zo stoer op je 48ste) en heeft daar elke minuut voor nodig.

Vorig jaar was ik nog met D. in Oostenrijk. Deden we de Kulinarische Jakobsweg. En deze kan ik iedereen aanraden. Ook jou Sacha.

Waar is het?

In Ischgl, dat ligt in het Paznauntal in Tirol. Een mondaine plaats, wordt ook wel het culinaire mekka van de Alpen genoemd. Legendarische Oostenrijkse Chefkok Eckart Witzigmann bedacht de Kulinarische Jakobsweg. In vijf 5 alpenhutten staat een gerecht van een Michelinkok op de kaart. Het principe is simpel, je wandelt van berghut naar berghut, allemaal boven de 2000 meter gelegen. Komt zo op wonderschoon gelegen plekken, waar ook nog eens kunt lekkerbekken. Vorig jaar maakte tweesterrenChef Jacob Jan Boerma een signature dish voor een van de hutten. Dit jaar staat er geen Nederlandse chefkok op de kaart, maar wel een vrouwelijke. Onze Belgische zuster Arabelle Meirlaen (van gelijknamig restaurant in Marchin).

In de alpenhutten kun je overigens ook overnachten, zo heb je letterlijk een hikingtocht on top of the world. Langs de toppen wandelen is wel voor de geoefende wandelaar, paadjes zijn vaak klein en glad (wel uitstekend bewegwijzerd). Maar de beloning is groot: magnifieke uitzichten en bij aankomst dus een gerecht van een internationale chef-kok.

Dit deden we allemaal in 1 weekend. Net voordat we naar huis gingen, wilde D. en ik ook nog even ‘het kind in onszelf loslaten’. Zwieren en zwaaien zonder welke angst dan ook, vanuit onze oerkracht. D. ontdekte een heuse zipline. Klinkt doodeng, maar is EIN ERLEBNIS. Je wordt in een tuigje gehesen en gezekerd (charmant is het niet, wel veilig). De eerste seconde is wiebelig en eng, daarna “vlieg” je 50 meter boven de aarde. Op het 2 kilometer lange traject worden adembenemende snelheden bereikt. En ondertussen zoef je daar als een bird in de sky.

Gegild hebben we. De eerste drie seconden. En daarna kwam het besef: het is niet eng. Genieten. NU. Pluk nu het levensgeluk. Sta stil bij deze zintuigelijke ervaring (voor zover je stil kunt staan met een snelheid van 70 km in de lucht).

Beneden op het dorpsplein (even de voettunnel doorlopen) wacht bij Hotel Post de beloning in de vorm van een glas Ruinart.

TOLL!

Het kind in onszelf is los. Of ‘auf Österreichs: los geht los!

En nog even resumé (de belangrijkste zaken, want ‘dat zijn leuke dingen voor de mensen’).

• De feestelijke opening van de Kulinarische Jakobsweg is 8 juli. Omdat het concept tien jaar bestaat, zijn er nog meer internationale chefs toegevoegd. Namen als: Sven Wassmer, Michael Wignall, Heinz Winkler. Je kunt de weg lopen tot 7 oktober. (meer info: www.ischgl.com)
• Vriendin D. studeert binnenkort af, datum nog niet bekend, maar we gaan dansen op haar afstudeer als ware we met een zipline naar beneden zoeven (“de snoekduik-dans”).
• En voor lezeres Sacha, volgende week ga ik met een clubje vriendinnen naar Deidesheim, mijn favoriete Duitse wijnplaats. Is en ander clubje, daar wordt minder gewandeld, meer gefietst, en gedronken. Zal ik daar dan volgende week mijn blog over schrijven, Sacha?