Blog: "Soms is huiselijk geweld heus niet zo verkeerd..."

"Bijvoorbeeld als een vrouw op tilt slaat, dan kan het best, als wake-up call." 

Ik zit aan de eettafel rustig wakker te worden met een kop koffie. De televisie staat aan en op de achtergrond is het journaal bezig terwijl ik ondertussen wat door m’n telefoon scroll. Tot ik de nieuwslezer dit hoor vertellen. Koffie en Facebook zijn ineens niet meer belangrijk. Ik luister met stijgende verbazing naar de uitkomsten van een onderzoek, uitgevoerd door Atria en Blijf Groep, onder ruim 3.000 Nederlanders en gepubliceerd in dagblad Trouw.

Er wordt gesproken over de motivatie om een 'incidentele klap' te vergoelijken. "Bijvoorbeeld als een vrouw op tilt slaat, dan kan het best, als wake-up call".  Eén op de twintig jongeren (tot 25 jaar) noemt verkrachting binnen een relatie wel te verdedigen (!). Zij praten sneller over 'uitlokking'. Ook hoor je in deze groep vaker dat dit soort dingen 'privé' zijn en dat anderen zich er gewoon niet mee moeten bemoeien. Mijn verbazing wordt snel vervangen door verontwaardiging.

Wat telt als geweld?

Uit het onderzoek blijkt duidelijk dat, in principe, bijna iedereen tegen huiselijk geweld is. Maar, zodra mensen wordt gevraagd specifieke situaties te beoordelen, verschuiven en vervagen de grenzen al snel. En juist dát maakt het zo eng want dan bevind je je op een glijdende schaal. Want wanneer is het gebruik van geweld dan niet meer strafbaar? En in welke mate? Mag je ook een golfclub gebruiken en op iemands hoofd slaan? En als dat soms mag, wanneer mag je dan je grootste keukenmes pakken? En wat telt dan als geweld? Alleen fysiek geweld? Of ook psychisch geweld? En wanneer zijn al die vormen van geweld zo erg dat je kunt spreken van zelfverdediging? En vinden we dat dan wel oké, of is dat anders? En welke gradatie hangen we daar dan aan?

Mensen vinden het name gerechtvaardigd om geweld te gebruiken als een partner vreemdgaat, of als een partner geweld gebruikt, ook naar de kinderen toe. Dat zijn hele heftige en afschuwelijke gebeurtenissen. Dat is 100% waar en daar doe ik niks aan af. Wat het nog erger maakt, is dat zo’n situatie duurt zolang het slachtoffer het toelaat. Dat klinkt hard, en dat is het misschien ook wel, maar dat maakt het niet minder waar. Een dader gaat door met dit gedrag tot het slachtoffer 'stop' zegt. Letterlijk of figuurlijk. Als slachtoffer verleg je keer op keer je grens. Geloof je je partner wanneer hij/zij beterschap belooft. Maar dat gaat niet gebeuren. Integendeel. Het wordt alleen maar erger. En dat terwijl niemand het verdient om geslagen en/of verkracht te worden. 

Ga weg

Iemand die slachtoffer is, moet áltijd melding doen. En als je kunt en durft: Zet de dader de deur uit. Of, als het niet jouw huis is: pak je kinderen, je dieren en je spullen en ga weg. Ja, dat is nogal een stap. Eng ook, want hoe beroerd je situatie ook is, je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. En de zekerheid van een huis en rekeningen die betaald worden, is voor ontzettend veel mensen onvoorstelbaar belangrijk. Maar echt: het is het niet waard. Een giftige relatie is zó schadelijk. Voor het slachtoffer én voor kinderen. 

En dat is een ander punt: Wat voor voorbeeld krijgen de kinderen? Die groeien op met de overtuiging dat huiselijk geweld heus niet zo erg is. Ze worden vatbaar voor geweld. Zowel in de rol van dader als in de rol van slachtoffer. Ik geloof niet dat ook maar één moeder dat ooit heeft gewild.

En dan kom ik bij ander punt, misschien wel het belangrijkste en waar ik het meest van schrok: wat zit er in de opvoeding van al die jongeren dat ze denken dat verkrachting oké is? Hoe kan het dat ze niet van hun ouders/verzorgers hebben meegekregen dat dit verschrikkelijk fout is? Zijn zij zelf slachtoffer en is het hen niet gelukt daar bovenuit te groeien? Dat kan. Die situaties zijn enorm triest en zo ontstaat een vicieuze cirkel. Ook voor die vrouwen is het zó belangrijk dat ze weten dat er hulp is. 

Aan de mensen die iemand kennen waarbij je vermoedt dat er verkrachting/mishandeling in het spel is: Laat weten dat je er bent en dat je wilt helpen. 

En aan de mensen die denken dat geweld en zelfs verkrachting zijn toegestaan, heb ik nieuws: Als ik weet, of vermoed, dat jij je partner mishandelt, geloof dan maar dat ik me ermee bemoei.