Als je dit jaar één boek leest, laat het dan dit boek zijn

Het grijpt je bij je strot, klemt je tegen de muur, houdt je daar tot je bijna niet meer kunt ademen, en kwakt je dan als een zak aardappelen op de grond waar je probeert je hartslag en je emoties weer onder controle te krijgen.

Het boek ‘Een Klein Leven’ van Hanya Yanagihara.

Wat betekent ‘echte vriendschap’ voor jou? Stel die vraag aan 50 willekeurige mensen en je krijgt 50 antwoorden die in veel opzichten op elkaar lijken: vertrouwen, eerlijkheid en er voor elkaar zijn. Maar hoe goed ken je elkaar écht? Durf je door te vragen als er overduidelijk iets mis is?

‘Onvoorwaardelijke liefde’. Het klinkt zo mooi. Het ís ook mooi natuurlijk. Maar het kan ook pijn doen. Beide kanten op. Want wat als ‘the object of your affection’ niet écht gelooft dat hij er mag zijn? Je kunt nog zo veel van iemand houden, als diegene zó beschadigd is, zo gekwetst, eigenlijk gewoon kapot en gebroken is, dan maakt het niet zoveel uit wat jij vindt, dat jij wil dat die persoon gelukkig is. Jij wordt gekwetst omdat die ander niet wil, niet kán geloven dat jij zoveel van diegene houdt, en die ander is gekwetst omdat hij (alweer) niet kan voldoen aan de verwachtingen. Niet goed genoeg is.

Jude, liefkozend Judy genoemd door zijn vrienden, wurmt zich beetje bij beetje in je hart en gaat er nooit meer uit. Met Jude leer je ook Willem kennen, en Malcolm en JB.

Vier mannen in New York die een bijzondere diepe vriendschap delen. Als jonge student komen ze in elkaars leven: Willem, de waanzinnig aantrekkelijke aspirant-acteur die als ober werkt. JB, excentriek, getalenteerd schilder maar met een zwak voor drugs. Malcolm: geniale architect in spé, maar heeft serieus bindingsangst en tot slot natuurlijk Jude: briljant intelligent, introvert, en luistert liever dan dat hij praat. Maar hoe komt dat? Met maar liefst 750 bladzijden word je daarin meegesleept.

Dit is een boek dat je niet in één keer uit kunt lezen. Niet door het aantal bladzijden, maar omdat het daarvoor te heftig is. Meer dan eens heb ik het weg moeten leggen. Soms omdat ik niet meer kon lezen door de tranen, en soms omdat mijn keel dichtgeknepen was door emotie en ik even diep moest ademhalen.

Tegelijkertijd is het een waanzinnig mooi boek omdat het laat zien dat liefde in allerlei vormen bestaat, kan groeien en kan helen. Ook wanneer je het niet meer verwacht.

Een Klein Leven is schitterend, wreed, liefdevol en hartverscheurend. Ik heb nog nooit een aangrijpender boek gelezen dan dit.

Koop of leen het, maakt niet uit, maar léés het. Echt.