Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Lenette van Dongen (61) over de regie nemen

'Wat ik wil uitdragen, is dat je keuzes hebt.' Het begin van haar sabbatical was stormachtig door de coronacrisis en een scheiding. Maar uithuilen en opnieuw beginnen is Lenette van Dongen op het gestroomlijnde lijf geschreven. ‘Verdriet hoort bij het leven, maar ik spring weer elke dag met een g...

Lenette van Dongen (61) over de regie nemen

'Wat ik wil uitdragen, is dat je keuzes hebt.'

Het begin van haar sabbatical was stormachtig door de coronacrisis en een scheiding. Maar uithuilen en opnieuw beginnen is Lenette van Dongen op het gestroomlijnde lijf geschreven. ‘Verdriet hoort bij het leven, maar ik spring weer elke dag met een glimlach uit bed.'

'Eindelijk iemand die echt goed in haar vel zit,’ juicht het fototeam wanneer Lenette van Dongen als één bonk energie poseert voor Nouveau's Happy 50 special. Ze straalt zo veel levenslust uit dat iedereen blij wordt van de cabaretière, die met haar afgetrainde lijf wel een balletdanseres lijkt. Van Dongen maakt graag mensen blij, of het nu op de planken is, in het kader van haar Blij Ei Academie of in haar privéleven.

Wanneer we haar een paar uur voor de fotoshoot spreken op een terras vlak bij haar huis aan de kust, vertelt ze dat ze dat weekend, na dertien jaar, een einde heeft gemaakt aan haar latrelatie. Geen reden tot vrolijkheid. Tot overmaat van ramp heeft haar aanbiddelijke hond Silke, Van Dongens antidepressivum op vier pootjes, steeds meer last van de artrose in haar pootjes en rug. Ze houdt er rekening mee dat Silke haar niet meer zo heel lang zal vergezellen. Een beetje veel, alles bij elkaar.

'Ik doe de gordijnen en de ramen open en denk: míjn dag, ík bepaal'

Toch staat Van Dongen met oprechte vrolijkheid voor de camera, springt ze met oprechte energie in de lucht en lacht ze echt. Voor haar kan het naast elkaar bestaan: pijn en een fundamenteel gevoel van geluk. Dat laatste heeft ze al jaren geleden bevochten. Haar Blij Ei Academie is één van de voortvloeisels van haar nieuwe levensstijl. ‘Wat ik wil uitdragen, is dat je keuzes hebt. Als ik down wakker word, zet ik meteen happy tunes van iTunes op. Ik doe de gordijnen en de ramen open en denk: míjn dag, ík bepaal.

Ik verheug me enorm op een grotere vrijheid, een grotere lichtheid

Ook als het niet zo lekker gaat, sta ik aan het roer van mijn schip. Verdriet en pijn horen bij het leven, het heeft geen zin je ertegen te verzetten. Maar wat ik heb geleerd, is dat naast die pijn ook een basaal gevoel van geluk kan bestaan. Ik zit nu in een periode waarin er aan mijn overtuigingen wordt geschud, maar ik ben bereid dat te laten doen. Ik ben dankbaar dat ik de gereedschappen heb om on track te blijven. Het is zo fijn om te voelen dat je huis niet meer op zandgrond staat, maar op een rots. Ik verheug me enorm op een grotere vrijheid, een grotere lichtheid.’

Ook het verdriet om de verbroken relatie wordt door Van Dongen omarmd: ‘Natuurlijk is de liefde voor iemand niet zomaar weg, maar ik realiseer me dat dat ook geldt voor alles wat ik verworven had náást die relatie. Dat is er ook nog. Ik ben altijd de helft van iets geweest, nu ben ik, op mijn eenenzestigste, happy single.’

Dit jaar was voor Van Dongen – zoals voor velen – een tijd van resetten. De cabaretière begon afgelopen lente door de coronacrisis maanden eerder dan gepland aan een sabbatical. Zo’n twintig voorstellingen van haar programma Paradijskleier werden gecanceld. Maar de cabaretière reageerde erop met ongekende veerkracht. Onder meer door elke ochtend op Facebook voor meer dan duizend vrouwen en mannen een Blij Ei-sessie te geven. Beetje yoga, beetje mindfulness, rekken en strekken, mediteren, dansen... Ze doet het nu nog elke maandag. Low impact, want iedereen moet kunnen meedoen, ook mensen die in een rolstoel zitten.

Het is zo laagdrempelig dat je op je vingers kunt natellen dat Van Dongen daar niet dat fabelachtig afgetrainde lichaam van heeft gekregen. Slank en in shape was ze altijd al. Deels dankzij goede genen, maar vooral door veel zelfdiscipline. Haar dansachtergrond legde een strakke basis.

‘Ik eet heus weleens een ijsje of een zak patat,’ zegt ze, ‘maar als het te gek wordt, weet ik precies wat ik moet doen om de boel weer op de rit te krijgen.’ Een tiendaags detox-sapkuurtje volgen bijvoorbeeld, als ze de teugels even heeft laten vieren, zich even niet helemaal aan haar gezonde lijfstijl wilde houden – zoals tijdens een korte vakantie in Spanje.

'Vijftig worden had ik jaren eerder moeten doen'

‘Ouder worden levert mooie inzichten op. Toen ik vijftig werd, heb ik geroepen dat ik dat jaren eerder had moeten doen. Het was zo fijn. Ik zag en voelde al zo lang dingen die niet bij mijn leeftijd hoorden en toen mocht ik ze eindelijk uitspreken. Zestig worden was nog mooier. Ik val eindelijk samen met mijn inzichten en mijn intuïtie. Er is meer vrijheid, minder angst, minder afhankelijkheid van wat anderen van me denken.

Ik heb me voorgenomen de boel in mijn leven op te ruimen en dat ben ik gaan doen. Dat is niet altijd leuk, maar ik ben mezelf simpelweg gaan accepteren, dat werd ook weleens tijd natuurlijk. Als je op je vijftigste of zestigste nóg niet zegt “Ik mag bestaan”, wanneer ga je het dan nog doen? Veerkracht is nu het sleutelwoord in mijn leven. Ik geniet ontzettend en soms zit het even niet mee. Het is en-en. Én ik ben een gelukkig mens én ik heb het nu af en toe even moeilijk.’

En er zijn natuurlijk zat leuke dingen in Van Dongens leven. Zo heeft ze er net een (vijfde) kleindochter bij. Altijd haast ze zich om uit te leggen dat ze geen biologische oma is, het gaat immers om de kinderen van de zonen van Jacques Klöters, met wie ze dertig jaar getrouwd was. Ze noemt zichzelf hardnekkig ‘kadoma’. Klöters’ jongens waren vier en zes toen Van Dongen in het leven van hun vader kwam en hebben natuurlijk hun eigen moeder. Maar de plek die Van Dongen met al haar betrokkenheid en liefde ontegenzeggelijk heeft ingenomen in hun bestaan, rechtvaardigt ook royaal de titel moeder en grootmoeder.

'Ik was altijd bang dat ik ze zou kwijtraken als het zou uitgaan met hun vader'

‘Het heeft me tijd gekost om van ze te durven houden; ik was altijd bang dat ik ze zou kwijtraken als het zou uitgaan met hun vader. Maar dat was niet zo, dat hebben Jacques en ik heel goed gedaan. Nu zijn ze in de veertig en durf ik ongegeneerd van ze te houden."

Deze reportage stond eerder in Nouveau's Happy In Shape (c) DPG Media / Nouveau 2020

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in

Powervrouwen
  • Stef Nagel