Carien van Boxtel: 'Tuinieren is een kunstvorm, ik schilder met bloemen en planten'

Van topadvocaat tot tuininspirator

Omdat we in de zomer nog meer houden van de natuur, drie vrouwen die groen hartstochtelijk omarmen. Vandaag: Carien van Boxtel (1965) was een veelgevraagde advocaat in Amsterdam, toen ze op haar veertigste de HBO-opleiding Tuin- en Land­schapsontwerp ging volgen. Een succesvolle switch: ze ont­werpt nu voor particulieren en bedrijven, kweekt, plukt en wiedt.

‘Tijdens het zwangerschaps­verlof van mijn jongste kind raakte ik er steeds meer van overtuigd dat ik iets anders wil­de. Ik had naam gemaakt in mijn vak - ambitie is me niet vreemd - maar het gemis van mijn tuin, in het donker van huis gaan en in het donker thuiskomen; het knaagde steeds meer aan me.

Mijn ouders hadden een prachtige tuin en moestuin in Krommenie, waar ik ben op­gegroeid. Zij waren, net als mijn opa, altijd bezig met planten, zaden en bollen. Mijn broer is bioloog, hij stimuleerde me om me ook met natuurlijke bloe­men bezig te houden.

Ik word er vanaf mijn ge­boorte mee omringd. Ik was kunstzinnig en ging tóch rechten studeren. Ik dacht: dat groen hou ik als hobby. Maar het liet me niet los. Ik heb geen spijt van het eerste deel van mijn carrière. Die kennis komt me goed van pas.

Je moet als tuinontwerper kunnen be­grijpen welk leven mensen leiden en wat voor tuin daarbij past. Je hebt overredingskracht no­dig, iets wat ik als advocaat goed ontwikkeld heb. Mensen zijn bang voor een boom bij hun huis. Ze willen wél een overdekt terras. Ik zeg dan: ga toch lekker onder een boom zitten.

De tuin is een beetje een ondergeschoven kind. De keuken kost meestal het dubbele van mijn tuinplan. Maar ik krijg mensen vaak aan het tuinieren. Dat is mijn ideaal: dat ze erdoor besmet raken.

De natuur betekent alles voor me: het is therapie, het is schoonheid, het is leven. Ik denk dat ik het leven van mensen wat mooier maak met een tuin. Het is heilzaam om je met groen te omrin­gen. Ook ín huis.

Mensen zien het alleen als werk, maar dat hoeft absoluut niet. Een goed ontwerp helpt. Maar los daarvan: vergelijk het met het krijgen van kinderen. Je geeft zo’n tuin zorg, aandacht en liefde en dat krijg je terug.

Ik deel graag op social media. Altijd met de gedach­te: ga met groen aan de slag, je wordt er zo blij van. Ik zou het liefst ook ’s nachts nog een rondje door mijn tuin maken, zoveel geniet ik ervan. Ik zit vol ideeën.

Ik ben nu ook bloemenkweker geworden. En ik heb al verschillende projecten in Londen gedaan, waaronder een tuin op de Chelsea Flo­wer Show en afgelopen jaar op het Hampton Court Palace Garden Festival. Ik word er alleen maar nóg gelukkiger van. Tuinieren is een kunstvorm. Bloemen en groen, daar schilder ik mee. Zo kijk ik ernaar, zo ga ik ermee om.

Ik ben altijd grondig in wat ik doe, lees er ook veel over. Ik ben er eigenlijk áltijd mee bezig. Kijk maar naar mijn handen: ruw en met rouwranden. Ik draag nooit handschoenen, want dan kan ik het niet goed voelen. Na een afwasje met de hand gaat het wel weer, haha.’

Lees ook: Marieke Schatteleijn: 'Door mijn werk zie ik hoe de natuur mensen goed doet'