Janet Ramesar werd slachtoffer van de toeslagenaffaire

'Door mijn zoon en mijn rechtvaardigheidsgevoel leef ik nog.'

Ingrijpende gebeurtenissen, in positieve of negatieve zin, kunnen je leven compleet veranderen. Je vechtlust aanwakkeren of je dwingen om anders naar jezelf en de wereld om je heen te kijken. Vrouwen die weten hoe dat voelt, vertellen in Nouveau hun persoonlijke verhaal, zoals…

Janet Ramesar (37)

• Woont in Den Haag, haar zoon (15) woont bij zijn vader.
• Voorheen werkte ze 39 uur per week in de financiële dienstverlening, nu fulltime aan de slag als fractievertegenwoordiger en beleidsmedewerker voor de SP in de Haagse gemeenteraad.
• Houdt van Stamppot – vooral hutspot – voetbalwedstrijden bezoeken, historische romans, er altijd goed uitzien, de kleur blauw en meezingen met de muziek van André Hazes.

‘In 2010 – ik was eerder dat jaar gescheiden - kreeg ik de eerste brief van de Belastingdienst: ik moest de zorgtoeslag voor de kinderopvang terugbetalen. Er werd beslag gelegd op mijn loon.

Ik werkte in de financiële dienstverlening, verdiende net genoeg om van te leven met mijn zoon. Na het loonbeslag hield ik 900 euro per maand over. In de jaren erna volgden er meer van die brieven. Mijn schuld bedroeg uiteindelijk 40.000 euro.

In 2021 werd wat er nog openstond kwijtgescholden: ik had nooit iets fout gedaan. Maar in die 10 jaar raakte ik mijn baan, mijn zoon en mezelf kwijt. Door mijn zoon en mijn rechtvaardigheidsgevoel leef ik nog.

'Er gebeurde niks met mijn vragen, mijn argu­menten en bewijzen'

Ik wist al die tijd dat het onterecht was. Ik belde alle instanties, en bleef bellen. Maar er gebeurde niks met mijn vragen, mijn argu­menten en bewijzen. Intussen moest ik de vaste lasten betalen. Er bleef niks over.

Ik moest keuzes maken en besloot de zorgverzekering niet meer te betalen. Daardoor sta je meteen te boek als iemand met schulden, als wanbetaler, wat gevolgen heeft. Boodschappen doen was een ramp. Zelf kon ik wel toe met minder, maar mijn zoon moest normaal kunnen eten.

In 2017 werd ik ontslagen. Ik deed mijn werk goed, maar er was een regel dat mensen met schulden er niet in dienst mochten zijn. Toen zat ik ineens de hele dag thuis. Mijn werk had me al die tijd afgeleid, nu had ik alle tijd om te tobben.

'Ik heb voortdurend aan elke bel getrok­ken voor hulp. Die kwam niet'

Ik werd ziek, depressief; ik viel wel 30 kilo af, er braken stukken van mijn kiezen, ik viel spontaan flauw. Mijn lichaam hield er gewoon mee op. Ik heb voortdurend aan elke bel getrok­ken voor hulp. Die kwam niet.

Mijn huishouden verwaarloosde. En toen werd in 2019 mijn zoon uit huis gehaald, zonder onderzoek, zonder hoor en wederhoor. Aanvankelijk mocht ik mijn zoon zelfs niet meer zien. Hij moest bij zijn vader gaan wonen.

Een paar maanden later gaf mijn zoon zelf aan dat hij me wilde zien. Ik had nauwelijks geld voor eten, laat staan voor openbaar vervoer van en naar Rotterdam. Ik dacht al die tijd dat ik de enige was.

'Ik herkende wat hij zei: ze hebben alles van me afgepakt'

In het najaar van 2019 begon de toeslagenaffaire in het nieuws te komen. Ik was niet alleen. Ik zag op tv een debat in de Tweede Kamer, met een vader die vanaf de publieke tribune begon te schreeuwen. Ik herkende wat hij zei: ze hebben alles van me afgepakt.

Ik ga naar het Binnenhof, dacht ik, ik moet daar ook bij zijn. Zo leerde ik andere ouders kennen, en Renske Leijten, het SP-kamerlid dat de affaire samen met CDA-kamerlid Pieter Omtzigt en Denk-kamerlid Farid Azarkan aankaartte.

Zo werd ik een van de gezichten van de toeslagenaffaire. Deed mijn verhaal op tv, voor de radio, in kranten. Sprak met Rutte, ging op bezoek bij de koning. Ineens werd ik in februari 2020 “veilig” verklaard door Veilig Thuis, terwijl er niks aan mijn situatie veranderd was. Mijn dossier bij de Belastingdienst werd gesloten. En ik werd een officieel erkend gedupeerde.

'Ik ben uit de schulden, maar mijn dossier is nog niet afgehandeld'

Eind 2020 werd ik gedeeltelijk scha­deloos gesteld. Ik betaalde mijn schulden elders af. Mijn zoon en ik hebben gelukkig een goede band. Ik ben uit de schulden, maar mijn dossier is nog niet afgehandeld. Dat kan nog jaren duren.

Journalisten vroegen me regelmatig: “Is dat niks voor jou, de politiek?” Vorig jaar dacht ik: waarom niet? Sinds maart ben ik fractievertegenwoordiger van de SP in de Haagse gemeenteraad. En sinds 1 mei ben ik ook beleidsmedewerker bij de SP, een betaalde baan.

'Ik weet nu veel op het gebied van armoede, zorg, wonen, noem maar op'

Ik ben zó blij met die kans; het gat in mijn cv was bepaald geen voordeel bij sollicitaties. Ik heb nooit stilgezeten. Ik ben vanaf 2010 alles gaan lezen; handleidingen, de wet, enzovoort. Daardoor weet ik nu veel op het gebied van armoede, zorg, wonen, noem maar op.

Ik wil dat niemand dit meer mee hoeft te maken. In dit werk kan ik met mijn ervaringen iets bete­kenen voor mensen. Een gespecialiseerde psychologe helpt me met de verwerking. 'Het' beheerst niet meer elke dag mijn gedachten.

De Janet van nu is niet meer zo naïef. Ik zal altijd in mijn achterhoofd houden dat niks voor eeuwig is. Ik vertrouw nu veel meer op mezelf. Ik stopte nooit echt met geloven in mezelf. Daar ben ik trots op. Ik ben een derde van mijn leven min of meer kwijt, nu wil ik geen dag meer missen: ik geniet van elk moment.’

Foto (c) ANP Dit interview heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan © Nouveau / DPG Media 2022   

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in