Annemarie Oster (80) blijft werken: 'Ik ben veel te nieuwsgierig'

Doorwerken na je pensioen? Er zijn vrouwen die dat met heel veel plezier doen. Zoals Annemarie Oster (80): 'Ik wil nog lang niet dood, ik wil blijven opletten en ben veel te nieuwsgierig

‘Het begon ermee dat ik voor het blad Zin columns schreef over de zorg voor mijn man die dementie kreeg. Die columns moest precies 350 woorden zijn, maar ik schreef altijd veel meer en ging vervolgens schrappen. Die eerste versies had ik gelukkig wel bewaard.

Op een gegeven moment ben ik gestopt met die stukjes, het werd me te veel, de zorg voor mijn man was verschrikkelijk veel werk. Bovendien ontwikkelde ik een degout toen het te erg werd. Ik kon het niet langer in een klein vormpje gieten.

Na zijn dood liet ik wat columns aan een kennis lezen. Die zei: ‘Daar moet je een boekje van maken.’ Ook mijn uitgeefster was enthousiast. En toen kreeg ik vleugels. Elke dag begon ik rond tien uur en schreef ik tot een uur of een. Best gedisciplineerd dus.

Stukjes over zijn ziekteproces en mijn zorg voor hem wisselde ik af met verhalen over onze verhouding. Ik was halverwege de vijftig toen ik hem leerde kennen. Ik was zó verliefd op hem. En zo onzeker. Hij máákte me onzeker, want hij was charmant, maar ook ontregelend. Studentikoos en plagerig.

Elke dag druk ik een kusje op zijn koffiekopje en dan denk ik aan hem. Dat was het leukste moment van de dag, samen koffiedrinken. Dan gaf ik hem een sigaartje en dan keek-ie zo vergenoegd. Ook denk ik vaak aan het doodsbed, zijn laatste halfuur. Dat heeft me erg aangegrepen. De dood blijft onbevattelijk.

Het is een tragikomisch boekje geworden. Ik schrijf niet makkelijk, alles gaat duizend keer over. Het was een puzzel om het zo doeltreffend mogelijk op te schrijven. Niet sen­timenteel of klagerig, wel gevoelig. Heel precies ook, want als mantelzorger moet je gestructureerd zijn: hoe takel ik met de traplift de luiers naar boven? Hoe zorg ik dat er op elke verdieping een rollator klaarstaat? Terwijl ik van nature meer hapsnap ben en van alles door elkaar.

Ik ontdekte onvermoede kanten van mezelf. Dat ik het fijn vond om me nuttig te voelen. Hetzelfde nuttige gevoel als toen mijn zonen klein waren, maar dan met minder irritatie. Als je jong bent wil je wég. Nu bleek ik veel onbaatzuchtiger dan ik ooit van mezelf had gedacht. Dat is het leitmotiv in het boek.

Het schrijven gaf structuur aan mijn dag, dat was prettig. Als je alle tijd hebt, ga je alleen maar weer een paar laarzen kopen. Ik overweeg om er ook een toneelstuk van te maken. En voor de rest geniet ik van mijn leven. Ik wil nog lang niet dood, ik wil blijven opletten en ben veel te nieuwsgierig. Ik heb veel vriendinnen en ga vaak uit: etentjes, voorstel­lingen, naar de film. Gisterenavond heb ik zitten blufpokeren op de Kring. Ik heb nog gewonnen ook, van Hanneke Groenteman.’

Van Annemarie Oster (80) verscheen onlangs het boek Mantelliefde.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in