'Na die dip besefte ik veel beter wat onze relatie waard is.'
Wouter de Jong (40, bekend van (Flikken Maastricht, Hart tegen Hard) en Elise Schaap (39, bekend van De TV-Kantine, Ferry en Mijn vader is een vliegtuig; dit jaar voor de derde keer op een rij uitgeroepen tot beste actrice van het jaar op het Gouden Televizier-Ring Gala) delen de zorg en liefde voor hun dochter en hun passie voor acteren. Zij viel niet zomaar in zijn armen, hij veroverde haar met een serie ludieke acties. ‘Ik vond haar superinteressant.’
Elise – De liefde voor Wouter
‘Ik kende Wouter al wel van Goede Tijden, Slechte Tijden, of beter gezegd: zijn personage, Milan Verhagen. Een chagrijnig mannetje, altijd boos ook. Dat beeld veranderde radicaal toen ik Wouter in het echt zag, op de toneelschool.
Hij zat een jaar boven mij en zoals altijd moesten de tweedejaars de nieuwkomers begeleiden tijdens de introductieweek. Ik vond hem meteen een leuke, olijke jongen. Hij keek ook heel guitig en tegelijk intens en had duidelijk speciale belangstelling voor mij.
'Tot ik zijn openingszin hoorde: “Hé, gebruik jij deodorant'
Eigenlijk begon het die eerste week al te vonken tussen ons, dus toen hij tijdens het slotdiner van de introductie op me af kwam, dacht ik: ha, dit wordt een leuk gesprek. Tot ik zijn openingszin hoorde: “Hé, gebruik jij deodorant?”
Zo vreemd dat ik even dacht: laat maar. Wist ik veel dat hij uit pure speelsheid wel vaker dat soort gekke opmerkingen maakte.
Briefjes in mijn postvakje, dat soort dingen
De weken daarna bleef het spannend, met briefjes in mijn postvakje en dat soort dingen. Alleen stond ik nog met één been in een knipperlichtrelatie. Reden genoeg om de boot een beetje af te houden toen hij op een gegeven moment vroeg of ik plannen had voor het weekend.
'We hebben in de kelder enorm zitten tongen'
Die zaterdag ging ik uit met een vriendin. Ik vertelde haar over Wouter, waarop zij zei: “Bel hem gewoon!” Dat had effect. We zijn samen tot sluitingstijd in café Weber blijven hangen en hebben in de kelder enorm zitten tongen.
Ik heb Wouter toen wel verteld over die andere jongen en gezegd dat ik nog wat uit te zoeken had. Daar reageerde hij groots op: vol begrip en totaal niet dwingend. Waardoor ik alleen maar dacht: ja, ik wil bij jou zijn. Intussen gingen de lieve acties gewoon door.
Een keer kreeg ik een pakketje met een boek over Japan, waarover we samen hadden zitten filosoferen. Er zaten twee wattenstaafjes bij, met een verwijzing naar een tekstfragment over wat Japanners beschouwen als de ultieme vorm van liefde: elkaars oren schoonmaken. Zo ludiek!
'Sommige dingen moeten blijkbaar zo zijn'
Toen brak de herfstvakantie aan. Ik zie me nog op mijn fiets door de stad ploegen in de stromende regen. Ineens botste ik bijna tegen Wouter op. Sommige dingen moeten blijkbaar zo zijn. We stapten af en hebben op straat weer enorm staan zoenen. Vanaf dat moment was het aan.’
Drie jaar later ging het mis...
Elise: ‘Klopt. Het begon ermee dat Wouter me heel lief verraste met een dinertje en ter plekke de huiswijn bestelde. Ik dacht nog: wat een krent, maar toen kwam de serveerster met een enorme fles, met daaraan een foto van ons tweeën én een sleutel.
We hadden wel al gefantaseerd over samenwonen, maar ik wist niet dat Wouter dat zo serieus had genomen. In die tijd liep ik stage bij Toneelgroep Amsterdam. Best veeleisend, dus mijn hoofd zat vol met andere dingen.
Kortom: ik was er niet klaar voor en reageerde ook tamelijk lauw. Maar toen ik Wouter ineen zag krimpen, vond ik dat zo zielig dat ik zei: “Nee, ja, sorry, gaan we doen!
'Ik werd verliefd op een ander, ging daarin op en verzweeg dat'
Niet veel later zaten we samen op dertig vierkante meter, voortdurend in elkaars aura. Toen ging het mis. Ik werd verliefd op een ander, ging daarin op en verzweeg dat.’
Wouter: ‘En ik kwam erachter. Eerst was ik natuurlijk pislink, maar ik kon al snel afstand nemen, waardoor het geen drama werd. Het huis stond op mijn naam, dus ik zei: “Vind een eigen plek en dan zien we over een halfjaar wel hoe het ervoor staat.”
Ik heb echt niet in mijn eentje zitten kniezen, maar wat ik ook niet deed, was met modder gooien. Dat heeft zeker geholpen om weer bij elkaar te komen.’
Elise: ‘Ik had al direct spijt, maar toen ik eenmaal bij een vriendin was ingetrokken, dacht ik helemaal: jeetje, wat heb ik gedaan? Wat wij hadden was zo bijzonder!
Dat was het begin van een enorm charmeoffensief: lange telefoongesprekken, heel veel lieve sms’jes. En toen jij een maand in Ecuador de bloemetjes buiten had gezet, stond ik je in alle vroegte op Schiphol op te wachten met twintig ballonnen en een groot kartonnen bord: “Hier staat de liefde van je leven.”
Elise: ‘Na die dip besefte ik veel beter wat onze relatie waard is. Als ik kijk naar ons geluk nu, met onze dochter van drie, dan zou ik wel twee keer op mijn kop krabben voordat ik dat allemaal op het spel zet.’
Dit fragment uit Relatiegeheimen heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan (c) Nouveau / DPG Media 2021
Tekst: Monique van de Sande / Foto’s: Astrid Zuidema
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in